________________
करमे करी, परणसे बाळा सोयरे लाल ॥ स्व० ॥१०॥
(दूहाः -) हवे कुंवरी प्रति विनवे, सखी साहेली आय । पीठी प्रमुख सहु करे, रंगे मंगळ गाय ॥११॥ मज्जन स्नान करी तिहां, तनु चंदन लेपंत । मंगळडा करी कामनी, मनमांहि हरखंत ॥१२॥ हवे शणगार सजे भला, कवि ओपम आखति । सवि चतुराई केळवी, स्वयंवर मंडप जंति ॥१३॥
(ढाल ६ वी-देशी यतीनी.) सजी सोळ शंगार उदार, अमोलक जेह अपार । नारी कुंजर दक्षिण चीर, सोभीता पहिरे शरीर ॥१४॥ आंखडियां काजल नीको, भल भाल विराजित टीको। शेषनाग समी शिरवेणी, राखडी मणि ओपम देणी ॥१५॥ झबके बे कांने कुंडळ, जाणे शसि सूरज मंडल । नाके सोनारी वाळी, मोटा मोति वीच परवाळी ॥१६॥ मुख सोहे जिम अरविंद, अथवा पूनिमनो चंद। हियडे मोतीना हार, नववंक सरा अढार ।।१७।। मणि माणिक मोती जडियो, कंचू आप विधाता घडियो। बहेरखा ने बाजुबंध, घूघर घमके कटि संघ ॥१८॥ मुख रातो रंग तंबोले, सखियांरे झूलर डोले । चकडोळ चढी सुकुमाल, हाथे लेई वरमाल ॥१९॥ कवि ओपम केही आखे, इंद्राणी पाछि राखे । जो रूप करीजे जोड, तो नावे इणरी होड ॥२०॥ इम स्वयंवर मंडप आवे, सहियां शुं हसती भावे । धरती पग
