________________
ય
૨૧— ।। શ્રી વૈરાગ્યની સજઝાય ।
ચા તે મ ંદિર
તે
માળીયાં, સેડ વાળીને સૂતા; કાઢા રે કાઢો રે એને સો કહે, જાણે જન્મ્યાજ ન્હાતા એકરે દિવસ એવા આવશે, મન સબળેજી સાલે. ॥ ૧ ॥
แ
અબુધપણામાં રે હું રહ્યો, મન સખળેાજી સાલે; મંત્રી મળ્યા સવિકારમા, તેનું કાંઇ નવ ચાલે. એકરે૦
॥ ૨ ॥
સાવ સેનાનાં રે સાંકળા, પહેરણુ નવ નવા વાઘા; ધેળું રે વસ એના કમ નું, તે તે શેાધવા લાગ્યા. ૫ એકરે॰
। ૩ ।।
ચરૂ કઢાઈયાં અતિ ઘણાં, અતિ ઘણાં, ખાખરી હાંડલી એના કમની, તેતે
ખીજાતું નહી લેખુ; આગળ દેખું. ૫ એકરે॰
॥ ૪ ॥
કાના છેરૂ ને કાના વાછરૂ, કાના માય ને ખાપ; અંત કાળે જાવુ· જીવને એકલુ, સાથે પુન્ય ને પાપ. ૫ એકરે॰
॥ ૧ ॥
સગીરે નારી એની કામિની; ઉભી ડગમગ જુએ; તેનું પણ કાંઈ ચાલે નહિ, એડી ધ્રુસકે રૂવે. ૫ એકરે॰
૫ ૬ t
વ્હાલાં તે વ્હાલાં શુ કરેા, વ્હાલાં વાળાવી વળશે; વ્હાલાં તે વનના લાકડાં, તે તે સાથેજ ખળશે. ૫ એકરે૦
।। ૭ ।।
