________________
૧૦૮ દુષમે દુષમા કાલનીરે, તે કહિયે શી વાત, કાયર કંપે હૈડલેરે, જે સુણતાં અવદારે.
છે કહે છે ૬૬ છે , છે હાલ ૬ .
I પિઉડે ઘરે આવે. એ દેશી છે મુઝસું અવિહડ નેહ બળે, હેજ હૈડા રંગે, દઢ મેહ બંધણ સબલ બાંધે, વજ જિમ અભંગ, અલગ થયા મુજ થકી એને, ઉપજસેરે કેવલ નિય અંગકે,
ગૌતમરે ગુણવતા. છે ૬૭ | અવસર જાણી જિનવરે, પુછિયા ગોયમ સ્વામ, દેહગ દુખિયા જીવને, આવિયે આપણું કામ, દેવશર્મા બંભણે, જઈ બુઝ એણે ટુકડે ગામડે
છે ગૌ ૬૮ છે સાંભળી વયણ નિણંદનું, આણંદ અંગ ન માય, ગૌતમ બે કર જોડી, પ્રણમ્યા વીર જિનના પાય, પાંગર્યા પૂરવ પ્રીતથી, ચઉના મનમાં નિરમાયકે.
| | ગૌત્ર છે ૬૯ છે ગૌતમ ગુરૂ તિહાં આવિયા, વંદાવિયે તે વિપ્ર, ધસમસ કરતાં બંભણે, બારી વાગીરે થઈવેદન વિપ્રક.
| | ગૌ૦ | ૭૦ i ગૌતમ ગુરુનાં વયણલાં, નવિ ધર્યા તિણે કાન, તે મરી ત: શિર કૃમિ થયે, તસ ચરીરે પિતાને જ્ઞાનકે.
છે. ગૌ૦ ૭૧
