________________
શેઠ ભારે તે પહુતારે વાયુ આરહી ગગને ચઢયા, રથ ઘેષે મગ બીહતારે. એ છે ૧૬ મે ગિરિ પ્રિય હસ્ત આલંબને, ધારણિ ચઢીઅ લેભારે; અંગુળીએ કરી દાખવે, પ્રિય ઉપવન તણી શોભારે. | ચ | ૧૭ એહ બીજેરડી ફળ નમી, દાડિમ રાતે કુલેરે; મદ નવી શિખે હદયે ગડે, જગત્રને માનું અમુલેરે.
ચ ૧૮ એ સહકારની મંજરી, કોકિલ કલર વ ગુરૂણિરે; વિકસિત એહ કુસુલતા, માનુ હસિત તિરૂ પરણી રે. ચ૦ ૧૯. જંબુ કદંબ પ્રિયાળ એ, તાલ તમાલ વિશાળ; જાઈ જૂઈ મચકુંદ એ, કંદ એ હર્ષના શાળારે. એ ચા ૨૦ મેટા એ દ્રાક્ષના માંડ વા, સુઅડલા રૂઅડલા આરે મધુર એ મધુકર રણ Sણે, સ્વાગત માનું જણાવેરે. ચ૦ મે ૨૧ છે “શ્રાદ્ધ યશમિત્ર દેખી, રૂષભે તીહાં સિદ્ધ પુત્રોરેજાણો કહાં પુછયું તવ કહે, ઈહાં “સોહમ છે પવિત્રોરે. ચ૦ મે રર આવો તે થાઓ અગ્રેશરી, વંદનને ધરો ભારે દંપતિ તેહ સાથે ચઢ્યા, દીઠા મુનિ સુ ભારે. | ચ | ૨૪ કોંધ જળને સમ જળધર, માન મહાતરૂ હસ્તિ; દંભ ઉરગ વિષ જાંગુલી, લેભ
૧ વૈભાર પર્વતે. ૨ શ્રમર. ૩ શ્રાક. ૪ સૌધર્મ ગણધર.
