________________
भ्रम विध्वसनम् ।
प्पिया मापड़िबंधं तएणं से खंदए अणगारे समणेणं भगवया महावीरेणं अब्भणगणाए समाणे हटतुट्टे ।
( भगवतो श० २ उ०१)
इ० वांछू छू. भ० हे भगवन्त. तु तुम्हारी आज्ञाई करीने. मा० मास नों परिमाण. भि० भिक्षुने योग्य प्रतिमा अभिग्रह विशेष ते प्रति अंगीकार करीने. वि० विचरव.. तिवारे भगवान् कह्यो अ० जिम सुख उपजे तिम करो. दे. हे देवानुप्रिय ! मा० प्रतिबंध व्याघात मत करस्यो. त० तिवारे ते स्कंदक अणगार. स० श्रमण भगवन्त. म० महावीर देव. अ० एहवी प्राज्ञा आपे थकें. ह. हर्ष पाम्या तोष पाम्या ।
इहां कह्यो स्कंदके तपस्या नी आज्ञा मांगी तिवारे “अहासुह" एहवो पाठ कह्यो ते आज्ञा रो पाठ छ। तिम स्कंदके वीर वंदन री धारी तिवारे गौतम पिण "अहासुह" एहवो पाठ कह्यो ते आज्ञा रो पाठ छै । ते वंदना करण री आज्ञा दीधी छै। तथा “पुष्फ चूलिया" उपंगे भूतादारिका ने माता पिता पार्श्वनाथ भगवंत ने कह्यो। ए भूता वालिका संसार थी भय पामी ते माटे तुम्हाने शियिणी रूप भिक्षा देवां छां। ते आप ल्यो तिबारे भगवान् “अहासुहं' पाठ कह्यो छै ते लिखिये छ।
- "तं एयणं देवाणुप्पिये सिस्सिणी भिक्खं दलयंति पहिच्छंतुणं देवाणुप्पिया सिस्सिणी भिक्खं ! अहासुहं देवाणुप्पिया ।”
इहां पिण दीक्षा ना आज्ञा ऊपर "अहासुह" पाठ कह्यो-तिम स्कन्दक सन्यासी ने पिग गौतमे "अहासुई" पाठ कह्यो. ते आज्ञा दीधी छै। ए तो ठाम २ शुद्ध करणी नी आज्ञा चाली तेहने अशुद्ध आज्ञा बाहिरे कहे ते सिद्धान्त रा अजाण छै। ए तो प्रत्यक्ष पाठमें आशा चाली ते पिण न माने ते गुढ मिथ्यात्व राधणी अन्यायवादी जाणवा । डाहा हुवे तो विचारि जोइजो ।
इति २१ बोल सम्पूर्ण।
