________________
भ्रम विध्वंसनम् ।
हावगाढाओ एक बिंदुयं गहाय करयलंस आसादेइ तित्तगं खारं कडुयं अखज्जं अभोज्जं विस भूतिं जाणित्ता धम्मरुइं अणगारं एवं वयासी - जतिगं तुमं देवाण प्पिया ! एयं सालतियं जाव हावगाढं आहारेसि तेगं तुमं काले चेव जीवियाओ ववरो विज्जसि, तंमाणं तुमं देवागुप्पिया ! इमं सालइयं जाव हारेसि माणं तुमं अकाले चैव जीवि - याओ व विज िस तं गव्यां तुमं देवाप्पिया ! इमं सालातियं एगंत मरणवाते अचित्ते थंडिले परिवेति २ अर फासुयं एसणिज्जं असणं ४ पडिगाहेत्ता आहार आहारेति
॥ १५ ॥
३६०
( ज्ञाता श्र० १६ )
त० तिरे ध० धर्म घोष थे० स्थविर. त० ते सा० शाक यो० स्नेह छै मिल्यो थको जेहनें विषे. तियरी. गं० गंधे करी. श्र० पराभूत हुवो थको ति० तिा. सा० शाक नों ये. मेह है मिल्यो थको जेहनें विषे. तिथ सूं ए० एक विन्दु ग० ग्रही ने क० हाथ में विषे. ० आस्वादन कोधो ति० तिक्तक. क्षार क० कडुवो. अ० अखाद्य अ० श्रभोज्य. वि० विष भूत एहवो. जा० जाणी नं. ० धर्मरुचि अणगार ने ए० इम कद्दे. ज० जो हे धर्म रुचि साधु देवानुप्रिय ! ए० ए क्षार रस युक्त वधारया वीगरयो थाहार जीमसी तो तो० तूं. अ० कालेज जीवतय थी रहित थासी तं० ते माठे मा० रखे तूं हे देवानुप्रिय इण शाक नों आहार करसी मा० रखे
काले जीवितव्य थी रहित थासी ते मोटे ज० जाउ तु० तुम्ह देवानुप्रिय ! ए० ए क्षार रसयुक्त व्यञ्जन. ए० एकान्त कोई नो दृष्टि पडे नहीं ए हवे निर्जीव स्थंडिले परिठवो २ अ० अन्य फा० प्राशुक. ए० एवणीय था० आहार प्राणी नें. आहार करो.
अथ अठे तो मरवा रो कारण कही परउण री आज्ञा दीधी छै । अने तुम्वो खावो बज्यों ते पिण मरण रा भय माटे वय छै । पिण विराधक रे कारण वय न थी । जे गुरां तो मरण से कारण कही तुम्बो पीणो वज्र्यो । अनें धर्म चि पंडित मरण आरेकरी में विशेष निर्जरा जाणी ने पी गया । तिण सूं आज्ञा मांहिज