________________
धेयावृत्ति अधिकारः।
२५३
--
-
vvvurvarvvvvvvvvv.
vvvvvvvvv
"एष मनन्तरो दितमर्थ नाद्रियते, न तदर्थ करणाया ऽऽ दरपरो भवति । नापि परि जानाति अनुमन्यते खतो वीतराग त्वात् । गौतमादीनांच नाट्यविधिः स्वाध्यायादि विघात कारित्वात् केवलं तूष्णीकोऽवतिष्टते"
इहां टीका में पिण ए नाटक रूप भक्ति कही। ते अर्थे ने भगवन्ते भादर न दीधो। अनुमोदना पिण न कीधी। पोते वीतराग छै ते माटे। गौत. मादिक साधु ने नाटक स्वाध्यायादिक नों व्याघात करणहार छै, ते माटे मौन साधी। पिण आज्ञा न दीधी। भने सूर्याभे पहिलो वन्दना कीधी ते वन्दना रूप भक्ति नी भगवन्ते आज्ञा दीधी । “अब्भणुणाय मेयं सुरियामा" ए आशा नों पाठ चाल्यो छै। तिम इहां आज्ञा नों पाठ चाल्यो नहीं जिम ए नाटक रूप भक्ति सावध छै। आज्ञा बाहिरे छ। तिम ते छात्र यक्षे हण्या ते व्यावच पिण सावध छै आशा बाहिरे छ। डाहा हुवे तो विचारि जोइजो।
इति २ बोल सम्पूर्ण।
तथा वली ऋषम देव निर्वाण पहुन्ता. तिहां भगवन्त नी इन्द्र पाढा लीधी, बीजा देवता शरीर ना हाड़ लीधा। ते केई देवता भक्ति जाणी ने इम कहो छ। ते पाठ लिखिये छै!
तएणं से सक्के देविंदे देवराया भगवो तित्थगरस्स उवरिल्लं दाहिणं सकहं गेण्हइ, ईसाणे देविंदे देवराया उवरिल्लं वामं सकहं गेण्हइ चमरे असुरिंदे असुरराया हिट्रिल्लं दाहिणं सकहं गेण्हइ वली वइरोआणिंदे वइरोयणराया हिदिल्लं वामं सकहं गेगहइ, अवसेसा भवणवइ जाव