________________
अथ गोशालाऽधिकारः।
अथ केतला एक कहे-गोशाला में भगवान् वीक्षा दीधी नहीं। ते एकान्त मृषावादी छै। भगवती श० १५ भगवन्त गौतम में कह्यो-है गौतम ! तीनवार गोशाले मोनें क्रह्यो छै। आप म्हारा धर्म आचार्य. अने हूं आपरो धर्म अन्तेवासी शिष्य, पिण तेहना वचन ने म्हे आदर न दीधो। मन में पिण भलो न जाण्यो। मौन साधी अने चौथी वार अङ्गीकार कीधो एहवो पाठ छ । ते लिखिपे छै।
तएणं से गोशाले मंखलि पुत्ते हटतुटे ममं तिक्खुत्तो आयाहिणं पयाहिणं जाव णमंसित्ता एवं क्यासी तुभेणं भंते ! ममं धम्मारिया अहं णं तुभं अंतवासी ॥ ४०॥ तएणं अहं गोयमा ! गोशालस्तमंलि पुत्तस्स एय महूँ पडिसुणेमि ॥४१॥
(भगवती श०१५)
स. तिण काले से० ते. गो० गोशालो. मं० मलि पुत्र. ह. हृष्ट तु० तुष्ट थको. म. मोने ति० त्रिण वार. आ० पादान. प० प्रदक्षिणा. जा० यावत. ण नमस्कार करी. ए० इण प्रकारे. व० बोल्यो. तु० तुम्हे. भ. हे भगवन्त ! म म्हारा. ध धर्माचार्य. अ० हूँ तो. तु. तुम्हारी. अ. शिष्य. त• तिवारे. अ० ई. गो० हे गोतम ! गो० गोशाला नों म० मंखलि पुत्र भों. ए० ए अर्थ प्रति. प० अङ्गीकार करयो।
अथ इहां भगवान् गौतम ने कह्यो–हे गौतम ! गोशाले मोनें कह्यो। तुम्हे म्हारा धर्माचार्य, अने हूं तुम्हारो धर्म अन्तेवासी शिष्य तिवारे म्हे अंगीकार कीघो। इहाँ गोशाला ने अङ्गीकार कीधो चाल्यो ते माटे दीक्षा दीधी। तिहां गोकाकार पिण एहवो कह्यो। ते टीका लिखिये छै।