________________
,
જુઓ. ૪
જુઓ. ૫
જુઓ. ૬
જુઓ. ૭
જુઓ. ૮ જુઓ. ૮ જુઓ. ૧૦
જુઓ. ૧૧
[ ૨૯ ] રંભાદિક જે રમણી કરી, તે તો એહ ધડવાકર લેખરે; વિધિને રચના બીજી તણું, એહને જય જસ ઉલ્લેખરે. રમાગ્રે નિરખે તેહને, બ્રહ્મદય અનુભવ હેયરે;
સ્મર અદય પૂરણ દર્શને, તેહને તુલ્ય નહિ કોયરે. નૃપે તસ વર સરિખ દેખવા, મંડપ સ્વયંવર કીધરે; મૂલ મંડપ થંભે પૂતલી, મણિ કંચનમય સુપ્રસિદ્ધરે. ચિહું પાસ વિભાણું લીસમી, મંચાતિ મંચની શ્રેણિરે; ગોરવ કારણ કણ રાશિ જે, ઝીંપી જે ગિરિવર તેરે. તિહાં પ્રથમ પક્ષ આષાઢની, બીજે છે વરણ મુહુત્તરે; શુભ બીજ ! બીજ તે કાલ છે, પુષ્યવંતને હેતુ આયત્તરે. એમ નિસુણી સોવન સાંકલું, કુંઅરે તસ દીધું તારે; ધરે જઇને કુwા કૃતિ ધરી, તિહાં પહેતો હાર પ્રભાવશે. મંડપે પસંત વારી, પોલીયાને ભૂષણ દેઈરે; તિહાં પહોતે મણિમય પૂનલી, પાસે બેઠે સુખ સેરે. ખરદતો નાક તે નાનડું, હઠ લાંબા ઉંચી પીઠરે; આંખ પીલી કેશ કાબરા, રહ્યા ઉભે માંડવા હેડરે. નૃપ પૂછે કેઈ સભાગિયા, વલી વાગીયા જાગીયા તેજરે; કહે કુણુ કારણ તમે આવિયા, કહે જિણું કારણ તમો હેજરે. તવ તે નરપતિ ખડખડ હસે, જુઓ જુઓ એ રૂપનિધાન; એહને જે વરશે સુંદરી, તેહનાં કાજ સર્યો વલ્યાં વાનરે. ઈશુ અવસરે નરપતિ કુંઅરી, વર અંબર શિબિકા રૂઢરે; જાણી ચૅ ચમકતી વીજલી, ગિરિ ઉપર જલધિ ગૂઢરે. મુત્તાહર હારે શોભતી, વરમાલા કર માંહે લેરે; મૂલમંડપ આવી ગુરૂ કુંઅરને, સહસા શુચિરૂપ લઇરે. તે સહજ સ્વરૂપ વિભાવમાં, દેખે તે અનુભવ ગરે; ઈણ વ્યતિ કરે તે હરખિત હુઈ, કહે હુઓ મુજ ઈષ્ટ સંગરે. તસ દ્રષ્ટિ સરાગ વિલકત, વિચૅ વિચૅ વામન રૂપરે; દાખે તે કુંવરી સુલહી, પરિપરિ પરખે કરી ચૂપરે. સાચિંતે નટનાગર તણી, બાજી વાજી કુતું જેમરે; મન રાજી કાજી શું કરે, આ જીવિત એહશું પ્રેમરે. હવે વર્ણવે જે જે નૃપ પ્રત્યે, પ્રતીહારી કરી ગુણપિષરે; તે તે હિલે કુંઅરી દાખવી, વય રૂપને દેશના દરે. વરણવતાં જસ મુખ ઉજલું, તેલંત તેહનું ચામરે; પ્રતિહારી થાકી કુંઅરને, સા નિરખે રતિ અભિરામરે. છે મધુર યથોચિત શેલડી, દધિ મધુ સાકર ને ઢાખરે; પણ જેહનું મન જહાં વેધિયું, તે મધુર ને બીજાં લાખશે.
જુઓ. ૧૨
જુઓ. ૧૩
જુઓ. ૧૪
જુઓ. ૧૫
જુઓ. ૧૬
જુઓ. ૧૭
જુઓ. ૧૮ જુઓ. ૧૮
જુઓ. ૨૦
જુઓ. ૨૧