________________
ମୁଁ କିଏ ?
ଦାଦାଶ୍ରୀ : ଏହି ସଂସାରରେ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ହୋଇନାହିଁ ଯାହାର ସୌଚାଳୟ ଯିବା ପାଇଁ ନିଜର ସତନ୍ତ୍ର ସତ୍ତା ଅଛି । ସୌଚାଳୟ ଯିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ କାହାରି ସତନ୍ତ୍ର ସତ୍ତା ନାହିଁ, ତେବେ ପୁଣି ଆଉ କେଉଁ ସତ୍ତା ଥିବ ? ଏହା ତ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆପଣଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ଅଳ୍ପ ବହୁତ ହେଉଥାଏ, ତେବେ ମନରେ ମାନି ନିଅନ୍ତି ଯେ ମୋ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସବୁକିଛି ହେଉଛି । କେବେ ଯଦି ଅଟକିଯିବ ନା’, ତେବେ ଜାଣିପାରିବେ ।
। ମୁଁ ଫରେନ୍ରୁ ରିଟର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିବା ଦଶ-ବାର ଜଣ ଡ଼କ୍ଟରଙ୍କୁ ଏଠି ବରୋଦାକୁ ଡ଼କାଇଥିଲି । ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ କହିଲି, “ଆପଣଙ୍କର ସୌଚାଳୟ ଯିବାପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସତନ୍ତ୍ର ଶକ୍ତି ନାହିଁ ।” ଏହା ଶୁଣି ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ହଲଚଲ ପଡ଼ିଗଲା । ତାହାପରେ କହିଲି, ତାହା ତ’ ଯେବେ ଅଟକଯିବ ସେତେବେଳେ ଜଣାପଡ଼ିବ । ସେତେବେଳେ ସେଠାରେ କାହାର ହେଲ୍ପ ( ସାହାଯ୍ୟ) ନେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସେଥିପାଇଁ ଏହା ଆପଣଙ୍କର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଶକ୍ତି ହିଁ ନୁହେଁ । ଏହାତ’ ଆପଣ ଭ୍ରାନ୍ତରେ ପ୍ରକୃତିର ଶକ୍ତିକୁ ନିଜର ଶକ୍ତି ବୋଲି ମାନି ନେଇଛନ୍ତି । ପର ସଭାକୁ ନିଜର ସଭା ବୋଲି ମାନିବା ତାହାର ନାମ ଭ୍ରାନ୍ତି ଅଟେ । ଏହି କଥା ଅଳ୍ପ ବହୁତ ଆପଣ ବୁଝି ପାରିଲେ ନା’ ? ଦୁଇଅଣା ବା ଚାରିଅଣା, ଯେତିକି ହେଉ ବୁଝିପାରିଲେ ତ ?
। ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ହଁ , ବୁଝିପାରିଲି ।
ଦାଦାଶ୍ରୀ : ସେତିକି ବୁଝିପାରିଲେ ମଧ୍ୟ ସମାଧାନ ହୋଇଯିବ । ଏହି ଲୋକମାନେ ଯେଉଁ କୁହନ୍ତି ଯେ, ମୁଁ ଏତେ ତପ କଲି, ଏତେ ଜପ କଲି, ଉପବାସ କଲି’ ଏହା ସବୁ କ୍ରାନ୍ତି ଅଟେ । ତଥାପି ଜଗତ ତ’ ଯେପରି ଅଟେ ସେପରି ହିଁ ରହିବ । ଅହଂକାର ନ’ କରି ରହିବ ନାହିଁ । ସଭାବ ଅଟେ ନା ?
କର୍ତ୍ତା, ନୈମିତ୍ତିକ କର୍ତ୍ତା...
। ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ଯଦି ବାସ୍ତବରେ ନିଜେ କର୍ତ୍ତା ନହେଁ, ତେବେ ପୁଣି କର୍ତ୍ତା କିଏ ? ଏବଂ ତା’ର ସରୂପ କ’ଣ ?
