________________
ଏଡ଼କଷ୍ଟ ଏଭିହ୍ନେୟାର
୧୮
ଏପରି ପରଖୁବା ଉଚିତ୍ କି ନୁହେଁ ? ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଘରର ଜଣେ ସଦସ୍ୟର ପ୍ରକୃତି ଗୋଲାପ ଭଳି ହେଲେ ସମସ୍ତେ ଗୋଲାପ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଏକ ଘରେ ଗୋଟିଏ ସଦସ୍ୟ ମଲ୍ଲି ହେଲେ, ତେବେ ଘରର ସମସ୍ତେ ମଲ୍ଲି ଭଳି ହୋଇଥା’ନ୍ତି। ଗୋଟିଏ ପରିବାରର ସମସ୍ତେ ଗୋଲାପର ଗୋଟିଏ କ୍ଷେତ ଭଳି, ଏଥିପାଇଁ ଅସୁବିଧା ହେଉ ନ ଥୁଲା, ଆଉ ଆଜିକାଲି ତ ବଗିଚା ଭଳି ହୋଇ ଗଲାଣି । ଗୋଟିଏ ଘରେ ଜଣେ ଗୋଲାପ ପରି, ଆଉ ଜଣେ ମଲ୍ଲି ପରି । ଏଥିପାଇଁ ଗୋଲାପ ଚିତ୍କାର କରେ ଯେ, ‘ ମଲ୍ଲି, ତୁ ମୋ ପରି କାହିଁକି ନୁହେଁ ? ତୋ ରଙ୍ଗ ଦେଖ, କେମିତି ଧଳା, ମୋ ରଙ୍ଗ କେତେ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ’ ! ସେତେବେଳେ ମଲ୍ଲି କହେ ଯେ, ‘ତୋ ଦେହରେ କେବଳ କଣ୍ଟା ଅଛି’ । ଏବେ ଗୋଲାପ ହେବ ତେବେ କଣ୍ଟା ତ ରହିବ, ଆଉ ମଲ୍ଲି ହେବ ତେବେ କଣ୍ଟା ନ ଥିବ । ମଲ୍ଲିର ରଙ୍ଗ ଧଳା ହେବ, ଆଉ ଗୋଲାପର ରଙ୍ଗ ଗୋଲାପି, ଲାଲ ହେବ । ଏ କଳିଯୁଗରେ ଗୋଟିଏ ଘରେ ଅଲଗା ଅଲଗା ଚାରା ଥାଆନ୍ତି । ଅର୍ଥାତ ଘର ବଗିଚା ଭଳି ହୋଇଗଲାଣି। କିନ୍ତୁ ଯାହାର ଏହି ଦୃଷ୍ଟି ନାହିଁ, ତା’ର କ’ଣ ହେବ ? ତା’କୁ ଦୁଃଖ ହିଁ ହେବ ନା ! ଜଗତର ଏଭଳି ଦେଖୁବାର ଦୃଷ୍ଟି ନାହିଁ । ବାକି, କେହି ଖରାପ ହୋଇ ହିଁ ନଥା’ନ୍ତି ଏହି ମତଭେଦ ତ ନିଜ ଅହଂକାର ପାଇଁ ହୁଏ। ଯାହାକୁ ଦେଖିବା ଆସୁ ନାହିଁ, ତା’ର ଅହଂକାର ଅଛି । ମୋର ଅହଂକାର ନାହିଁ, ଏଥିପାଇଁ ମୋର ସାରା ସଂସାରରେ କାହା ସହିତ ମତଭେଦ ହୁଏ ନାହିଁ । ମୋତେ ଦେଖୁ ଆସେ ଯେ, ଏହା ‘ଗୋଲାପ’ ଅଟେ, ଏହା ‘ମଲ୍ଲୀ’ ଅଟେ, ଏହା ‘ଦୁଦୁରା’ ଅଟେ, ଏହା ପିତା ‘ କୁନ୍ଦୁରୀ’ ଫୁଲ ଅଟେ । ଏଭଳି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁଁ ଚିହ୍ନି ପାରେ। ଅର୍ଥାତ ବଗିଚା ଭଳି ହୋଇଗଲାଣି । ଏହା ତ ପ୍ରଶଂସା କରିବା ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଗଲା ନା ? ତୁମକୁ କ’ଣ ଲାଗୁଛି ? ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ଠିକ୍ କଥା
।
।
ଦାଦାଶ୍ରୀ : କାହାରି ପ୍ରକୃତିରେ କେବେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଏ ନାହିଁ I ତାହା ତ ସେହି ପୁରୁଣା ମାଲ, ସେଥିରେ ଫରକ ଆସେ ନାହିଁ । ମୁଁ ସମସ୍ତ ପ୍ରକୃତିକୁ ଜାଣି ସାରିଛି, ଏଥପାଇଁ ତୁରନ୍ତ ଚିହ୍ନି ପାରେ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରକୃତି ଅନୁସାରେ ରହେ । ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ସହିତ ଆମେ ଯଦି ଦ୍ବିପ୍ରହର ୧୨ଟାରେ