________________
૮૪
છું. પાછા ફરતાં એ કૌતુક તને બતાવીશ. આશ્ચર્યચક્તિ થયેલા મુજે કહ્યું: રાજન ! કાળક્ષેપ થાય તેની ચિંતા કરો નહિ, એક મુઠીના પ્રહાર બધાં ફળ પાડી નાખીશ. અને તમારા ગણિતવિદ્યાના બળે કહી આપે. કુત્તે મુઠીના જોરે ફળ પાડ્યાં. જોઈને જ રાજાએ અઢાર હજાર કહતાં. ખાત્રી થવાથી કુન્જ પણ વિરમય પામ્યા, અને રાજા દધિપણું તથા કુન્જ વચ્ચે અરસપરસ અશ્વવિદ્યા તથા ફળ ગણવાની કળાની આપ-લે થઈ.
સૂર્ય ઉગ્યા પહેલાં પ્રભાતે રથ કુંડિનપુર નજીક પહોંચ્યા. આશ્ચર્યમાં ગરકાવ થયેલે રાજા ખુશ ખુશ થઈ ગયે. વિકસીત નયને કુજ સામું જોઈ શાબાશ, શાબાશ ધન્ય છે તને ! એમ કહ્યું.
આ બાજુ કુંડિનપુરમાં એ રાત્રીએ દવદનીએ પ્રભાતકાળે સ્વપ્ન જોયું. હર્ષાન્વિત થયેલી દવદન્તીએ પિતાને કહ્યું : હે તાત! હું સુખે સુતેલી હતી અને સ્વપ્નામાં નિવૃતિદેવી જોઈ. એ દેવીએ કેશલાનગરીનું ઉદ્યાન આકાશ માર્ગે અહિ લાવેલું બતાવ્યું. તે ઉદ્યાનમાં ફળે સહકાર જે. દેવીના કહેવાથી હું ઝાડ પર ચઢી ગઈ, મારા હાથમાં ખીલેલું કમળ પણ આપ્યું, પૂર્વે ઝાડ પર ચઢેલું પક્ષી નીચે પડી ગયું. રાજા ભીમરથ દવદન્તીને કહેવા લાગ્યો, પુત્રી ! સ્વપ્ન શ્રેષ્ઠ છે.
નિવૃતદેવી એ તારી પુણ્યરાશી, કેશલાનગરીનું ઐશ્વર્ય એ ઉદ્યાન સમજવું, ઉપર ચડવું તે પતિને સંગમ વિગેરે પિતાની બુદ્ધિ અનુસાર સ્વપ્નને ભાવાર્થ કહ્યો. પક્ષી પડયું તે નક્કી કુબેર રાજ્ય ભ્રષ્ટ થશે. વળી સવારનું સ્વપ્ન તુરત ફળદાયી નીવડે છે. પુત્રી! તારૂં દુઃખ ગયું, અમારી ચિંતા મટી નક્કી જાણજે. એમ કહેતા હતા એટલામાં રાજા દધિ. પણને રથ નગરના દરવાજે આવી ગયા.
