________________
૭૭
પરાક્રમી આ મારા હાથીને વશ કરી ઠેકાણે લાવશે તેને મના વાંછિત આપીશ. છે કેાઇ સમથ ?
તે સાંભળી કુખડા હાથીના સન્મુખ વાયુવેગે દોડ્યો, દોડતા જોઈ લોકો ફોગટ મરીશ નહિં, મરીશ નહિ એમ કુબ્જાના ઉપર દયા લાવીને ખેલવા લાગ્યા. નિભય થઈને કુખડા હાથીના નજીક જઈને દડાની જેમ ભુમી પર આળેટવા લાગ્યા. હાથી પણ કુઞ્જને સુંઢમાં પકડવા લાલચેાળ આંખા કરીને ગર્જના કરવા લાગ્યા. કુબ્જ પણ ઘડીમાં જમીન ઉપર પડીને ઘડીમાં ઉભા થઇને એમ મધુ કુસ્તીની જેમ હાથીને પુછડાથી પકડી ભમાવવા લાગ્યા. એમ પરાક્રમ કરીને માંત્રીક જેમ સને વશ કરી લે તેમ તે કુબ્જ હાથીને થકવી નાખ્યા. હાથી મલહીન થયેલે જાણી બળવાન એવા કુબ્જ હાથીના કઠમાં બન્ને પગ મૂકીને સિંહની જેમ સ્કંધ ઉપર ચડી જઈ ચપેટા લગાવી, અકુશને નચાવી, હાથીના અવયવાને ઢીલા કરી નાખ્યા. સંપૂર્ણ વશ કરીને ગામમાં ફેરવતા લેાકેાના જયજયારવ શબ્દોના ગગનભેદી અવાજો સાંભળતા આલાન
સ્ત લાવીને ઊભેા રાખ્યા. રાજાએ હર્ષાવેશમાં આવી કુબ્જના ગળામાં સેાનાને હાર નાખ્યું; હાથી ખીલે બંધાઈ ગયા. કુબ્જે પણ વિસ્મય પામેલા દધિપણુ રાજાની સમીપે આવી પ્રણામ કરી, રાજાના સન્માનપૂર્વક રાજા પાસે બેઠક લીધી.
દધિપણુ રાજાએ વિસ્મયપૂર્ણાંક પૂછ્યું: હે વત્સ ! હાથીને વશ કરવાની અપૂવ કળા અમે જોઇ. શું બીજી પણ કાંઈ તું જાણે છે ? સંભવ છે કે તું બીજું પણ અપૂવ જાણતા હઈશ.
કુબ્જે કહ્યું : ‘હે રાજન ! હું બીજી કઈ કળા બતાવુ?? હું સૂ પાક રસેાઈ બનાવી જાણું છુ. તમેને જોવાની ઇચ્છા
