________________
૬૫
વૃત્તાંત કહ્યો હતેા, તેમ અશ્રુભીની આંખે કહ્યો. સાંભળતાં શ્રાવકની આંખમાં પણ આંસુ આવ્યાં. શ્રાવકે આશ્વાસન આપતાં કહ્યું, હે મહાનુભાવ! તું શાક કરીશ નહિ, દુઃખાવું કારણ આપણાં સજેલાં અશુભ કર્મના ઉદય છે. આ સાથ વાહ તારા પિતા અને હું તારા ભાઈ સમાન ગણજે. દુઃખેાના પણુ અંત આવે છે, તું જરૂર સુખી થઈશ. આશ્વાસન પામેલી અને સાધર્મીકના મેળાપથી રાજી થયેલી રાત્રી પુરી થતાં પ્રભાતે સાથ વાહે પ્રયાણ શરૂ કર્યુ અને અચલપુર નજીકમાં સાથ વાહ આવી ગયા.
ધ્રુવદન્તીની ઈચ્છા મુજબ અચલપુરના દરવાજા આગળ મુકી સાÖવાહુ અન્ય યાગ્ય સ્થળે પડાવ નાખી રહ્યો.
તૃષાતુર થયેલી ધ્રુવદન્તીએ ત્યાં રહેલી વાવમાં પ્રવેશ કર્યાં. પાણી ભરવા આવેલી સ્ત્રીઓએ આ કેાઈ જલ દેવતા હશે એમ આપસમાં એના સામુ જોઈ વાતા કરવા લાગી. એટલામાં વાવમાં પગ મુકતાં ડાબેા પગ ગેાધાએ પકડ્યો, દુ.ખ ઉપર દુઃખ જોઇને નવકારમંત્ર ત્રણવાર ગણુતાં છુટી થઈ, હાથ મેહું પગ ધેાઈને પાણી પી સ્વસ્થ થઇને વાવની બહાર નીકળી. થાકી ગયેલી, હુંસીની જેમ મઢ મોંઢ ચાલતી ઝાડ નીચે બેસી અચલપુર નગરની શેાભા દૃષ્ટિગેાચર કરી, શીલરત્નને ધારણ કરનારી મહાસતી દવદન્તીએ કયાં જવુ' એવા વિચારમાં હતી. એટલામાં ત્યાંના રાજા ઋતુપની રાણી ચદ્રયશાની દાસીએ સેાનાના કુંભ લઈને અરસપરસ હાસ્ય કરતી પાણી ભરવા વાવ પાસે આવી.
તેણીએએ-દુદ શામાં પ્રાપ્ત થયા છતાં દેવીની જેમ દેવદન્તીને જોઇ, રૂપમાં દેવાંગના જેવી, કાદવમાં કમલીની જેમ
૫. પા. ફા. ૫
