________________
२७
અલંકાર છે, અને તે મારા પાસે છે, ચિંતા કરેા નહિ, એમ સાંભળીને ધનદે વિસ્મયતાપૂર્વક ભદ્ર! તારૂં' કલ્યાણ થાઓ, કહીને આશીર્વાદ આપ્યા.
આશિર્વાદ મેળવીને હૃતવેષે વસુદેવકુમાર કનકવતીના આવાસે જવા રવાના થયા. હરિશ્ચંદ્ર રાજાના મહેલ પાસે આવ્યા. ત્યાં હાથીએ, ઘેાડાઓ, રથા, સુભટાથી સાંકડા થઈ ગયેલા એવા રાજદ્વાર કુમારે પ્રવેશ કર્યાં.
અદૃશ્યપણું, અસ્ખલિત ગતિ, અંજનસિદ્ધ ચેાગીની જેમ આગળ વધવા લાગ્યું અને ક્રમે કરીને રાજમહેલના પ્રથમ એરડામાં પ્રવેશ કર્યાં. દરવાજે હથીઆર સહીત પહેરેગીરા હતા; અંદર પ્રવેશ કરતાં તે પ્રથમ એરડાની નીચેના ભાગઈન્દ્ર નિલમણિથી યુક્ત હતા. અત્યંત તેજસ્વી ચમકારા મારતી ભૂમી પાણીની વાવ હાય તેમ જોનારને ભ્રમ થતા હતા. વળી અપ્સરા જેવી અલંકારાથી યુક્ત એવી સરખી વયવાળી સ્રીઓને રક્ષણ કરતી જોવામાં આવી. ત્યારબાદ કુમારે બીજા એરડામાં પ્રવેશ કર્યાં. તે એરડામાં સાનાના સ્ત ંભે, રત્નની પુતળી જડેલા હતા, ત્રીજા એરડામાં પ્રવેશ કરતાંસ્ત્રીજના દિવ્યાભરણ પ્રભુષિત ઓરડાનું રક્ષણ કરતી જોવામાં આવી. ચેાથા એરડામાં પ્રવેશ કરતાં રત્નમય ભીંતા, આરિસા વગર સ્વમુખ જોઈ શકાય એવી રીતે શૃંગાર સજતી સ્ત્રીએ જોવામાં આવી. પાંચમા એરડામાં કિન્નરીએના જેમ સંગીત ગીત, મગલમય વાતાવરણ, નૃત્ય કરતી સ્ત્રીએ, યાદવે જોઈ. ( યાદવ એટલે વસુદેવકુમાર) છઠ્ઠા ઓરડામાં મરકત રત્નમય ભીંતા જોઇ અને રત્ના મેાતીના હારથી ભરેલા થાળા જોયા. સાતમા એરડામાં લેાહિતાક્ષ રત્નના સ્ત ંભા, કકેતન મણીની ભીંતા, કલ્પવૃક્ષેાની રચના, ફુલના અલ'કારા, સુરનદીના
