________________
(૧૦) આ એક પ્રસંગ હતું, પાયધુની મુંબઇ શ્રી નેમિનાથ જિનાલયમાં પરમ પૂજ્ય આચાર્યદેવ શ્રીમદ્ વિજય પ્રેમસૂરિજી મહારાજ સાહેબની પવિત્ર નિશ્રામાં પરમ પૂજ્ય સરલ સ્વભાવી પંન્યાસશ્રી પૂર્ણનન્દવિજયજી (કુમાર શ્રમણ) બિરાજતા હતા. પૂજ્ય શ્રી વિદ્વાન અને વક્તા તેમજ લેખક હેવાથી મેં પૂજ્ય શ્રીની આગળ આ નિબંધ સ્પર્ધા અંગેની વાત રજુ કરી વિનંતી કરી કે આપશ્રી જેવા સુગ્ય અને વિદ્વાનમુનિ આ નિબંધ સ્પર્ધામાં ભાગ લઈને નિબંધ લખશે તે અનેકને લાભ થશે. સમાજને એક વિશિષ્ટ ચિંતન મળશે. આપશ્રીને આ અંગે જરૂરી સાધને શક્ય હશે તે મેળવી આપશું. પૂજ્યશ્રી સ્વાધ્યાય રસિક આત્મા હોય તેમને મારી વાત ગમી ગઈ. પરંતુ તેઓશ્રીને શ્રી ભગવતીસૂત્રના વાહનની પરમ પવિત્ર આરાધના ચાલતી હતી. તેથી તેઓશ્રીએ મને કહ્યું કે આ વાત સુંદર છે અને મને તેમાં ખૂબજ રસ છે. પરંતુ મારી આ વેગવહનની ક્રિયા ચાલે છે તેથી હું આ ઉપયોગ જેવા તત્વભૂત વિષય ઉપર વિશેષ ચિંતન કરે તેટલે સમય મળ મુશ્કેલ છે. મેં પૂજ્યશ્રીને કહ્યું કે આપની પાત તે સાચી છે, પરંતુ આવી સુંદર આરાધનામાં જ આ ઉપગ જેવા વિષયને આપ જીવન્ત અને સ્પશી બનાવી શકશે. સાધનના અનુભવ દરમ્યાન “ઉપયોગ” પણ આપને અનુભવ બનશે. આવી રીતે જ્યારે જ્યારે પૂજ્યશ્રી પાસે વંદન નિમિત્તે જતે ત્યારે ત્યારે મારું આ સૂચન રજુ કરતે. એક
