________________
સાહ યમ! પન્ના તે, છિને મે સંસઓ ઇમે અનેવિ સંસઓ મક્ઝ, તમે કહસ ગોયમા ૫૪ અર્ય સાહરસીઓ ભીમો, દુસ્સે પરિધાઈ જસિ ગોયમ! આરુઢા, કહતેણ ન હીરસિ? પિયા પહાવંતં નિરિણહામિ, સુયરન્સી સમાહિય ! ન મે ગ૭ઈ ઉમ્મગ્ગ, મગ્ન ચ પડિવજઈ પદા આસે ય ઈઇ કે વૃત્ત ? કેસી ગોયમમખવી તઓ કેસિ બુવંત તુ, ગોયમે ઇણમખ્ખવી પછા મણે સાહસી ભીમે, દુઠ પરિધાઈ તે સમ્મ તુ નિગિહામિ, ધમ્મસિક્ખાઈ કથિગ ૫૮
| | પંચભિઃકુલકમ હે ગૌતમ ! આપની બુદ્ધિ સરસ છે, કે જે બુદ્ધિએ આ સંશયનું ખંડન કર્યું. હવે એક બીજો પ્રશ્ન રજૂ થાય છે તેને આ૫ ખુલાસો કરે. હે ગૌતમ! આ સાહસિક, ભયંકર અને દુષ્ટ ઘેડે દેડી રહ્યો છે, કે જેના ઉપર આપ આરૂઢ થયેલા છે. છતાં તે ઘડે આપને ઉન્માર્ગમાં કેમ લઈ જતું નથી ? ત્યારે શ્રી ગૌતમ કહે છે કે, ઉન્માર્ગ તરફ દોડતા તે ઘડાને હું આગમરૂપી રજજુથી બંધાયેલો કરૂં છું યાને આગમરૂપી લગામથી હું ઘડાને કબજે રાખું છું. આ ઘડે ભલે દુષ્ટ હોય તે પણ તે ઉન્માર્ગે જતું નથી પરંતુ માર્ગે ચાલે છે. હવે શ્રી કેશીએ શ્રી ગૌતમને કહ્યું કે તમે જે શેડો કહ્યો તે કેશુ? ત્યારે શ્રી ગૌતમસ્વામી જવાબ આપે છે કે,
