________________
जहा सागडिओ जाणं, समं हिच्चा महापहं । विसमं मग्गं ओइण्णो, अक्खे भग्गम्मि सोयइ ॥१४॥
જેમ કેઈ ગાડાવાળે રાજમાર્ગ છેડીને વસમે માગે ઉતરી ગાડાનો ધરો ભાગે ત્યારે શોક કરે છે અરે મને ધિક્કાર છે, જાણી જોઈને મેં અવળે માર્ગો ઉતરી ઘર ભાંગ્યો, એમ મનમાં પશ્ચાત્તાપ કરે છે. एवं धम्म विउकम्मं, अहम्मं पडिवज्जिया । बाले मच्चुमुहं पत्ते, अक्खे भग्गे व सोयइ ॥१५॥
એ જ પ્રકારે ધર્મનું ઉલ્લંઘન કરી અને માર્ગે ઉતરી બાળમૂખ મૃત્યુ મુખ થઈને શોક કરે છે, જેમ ધરો ભાંગતાં ગાડાવાળો કરે તેમ. तओ से मरणंतम्मिं बाले संतसई भया । अकाममरणं मरई. धुत्ते व कलिणा जिए ॥१६॥
તદનંતર તે મૂખે મરણાંત ભયથી સંવાસ પામી અકામ મરણને પ્રાપ્ત થાય છે. મરતી વેળાએ જેમ કેઈ જુગારીઓ કપટી જુગારીએ જીતી લેતાં સઘળું દ્રવ્ય હરાઈ જવાથી શેક કરે કે મેં આની સાથે રમીને સઘળું દ્રવ્ય ગુમાવ્યું. તેમ તે મૂખ અકામ મરણે મરતે શેક કરે છે. एयं अकाममरणं, बालाणं तु पवेइयं । एत्तो सकाममरणं, पंडियाणं सुणेह मे ॥१७॥
અજ્ઞાનીજનેનું અકામ મરણ કહ્યું. હવે પંડિતનું સકામ મરણ જે હું કહું તે તમે શ્રવણ કરે.
