________________
૨૦
દ્વારમાં એક જણે પૂરી કરી, બીજાએ નગરના ઉદ્યાનમાં, ત્રિીજાએ ઉદ્યાનની સમીપમાં અને ચોથાએ નગરની સમીપમાં પૂરી કરી રાત્રી રહ્યા. ગુફા પાસેના પહેલા પહેરે ઉદ્યાનવાળે, બીજા પહેરે ઉદ્યાનની સમીપવાળ, ત્રીજા પહોરે નગરની સમીપવાળ, ચોથા પહોરે શીતપરિષહ સહન કરી મૃત્યુ પામ્યા અને દેવલોકમાં ઉત્પન્ન થયા. તે રીતે સર્વ સાધુએ શીતપરિષહ સહન કરવો જોઈએ. उसिणप्परियावेण, परिदाहेण तज्जिए । धिंसु वा परिदावेणं, सायं नो परिदेवए ॥८॥ उण्हाहितत्तो मेहावी, सिणाणं नो वि पत्थए । गायं नो परिसिंचेज्जा, न वीएज्जा य अप्पयं ॥९॥
ગ્રીષ્મ અને શરદ ઋતુમાં ઉષ્ણુ પરિતાપે કરી સર્વાગ ધામવડે અને સૂર્યના સખત તાપવડે અકળાએલા સાધુઓ હાય ! આ તાપ ક્યારે શાંત થાય એવો પ્રલાપ ન કરે. મેધાવી સાધુ ગરમીથી તપે તથાપિ સ્નાનની ઈચ્છા ન કરે. તેમ પિતાનાં ગાત્રોને જળથી સિંચે નહિ, પંખાથી વીઝ નહિ. અર્થાત્ ઉષ્ણુ પરિસહ સહન કરે તે ઉપર અરણીકમુનિનું દાંત વિચારવું. તપ્તશીલા પર સંથારે કરી અનશન આદરી દેવલોકે ગયા તેમ સાધુએ કરવું. पुट्ठो य दंसमसएहिं, सम एव महामुणी । नागो संगामसीसे वा, सूरो अभिहणे परं ॥१०॥ न संतसे न वारेज्जा. मणं पि न पंओसए । उहे न हणे पाणे, मुंजते मंससोणियं ॥११॥
