________________
૧૨૯
कोलाहलसंभूय, आसी मिहिलाए पचयंतमि । तइया रायरिसिमि, नमिमि अभिणिक्खमंतमि ॥५॥
તે વખતે પ્રવ્રયા લીધેલા નમિરાજષ ઘર બહાર નીકળે છતે મિથિલાને વિષે કેલાહલ થયા છે જેમાં એવું ઘર કેલાહલથી વ્યાપ્ત થયું. अन्मुट्ठियं रायरिसिं, पव्वज्जाठाणमुत्तमं । सको माहण वेसेणं, इम्मं वयणमब्बवी ॥६॥
ઉત્તમ એવા દીક્ષાના સ્થાનને વિષે ઉલમવત થએલા નમિર કર્થી પાસે કેન્દ્ર બ્રાહ્મણ રૂપે આવીને આ પ્રમાણે બોલ્યા किण्णु भो अज्ज मिहिला, कोलाहलगसंकुला । सुव्वंति दारुणा सद्दा, पासाएसु गिहेसु य ॥७॥
હે મુનિ ! આજ મિથિલાનગરીમાં પ્રાસા અને ઘરોને વિષે કોલાહલ કરીને વ્યાસ એવા ભયંકર શબ્દો શેના સંભળાય છે? एयमट्ठ निसामित्ता, हेउकारणचोइओ । तओ नमी रायरिसी, देवेन्दं इणमब्बवी ॥ ८॥
આ અર્થને સાંભળીને ત્યારપછી તેના હેતુ કારણે વડે પ્રેરણા કરાએલા મિરાજવી દેવેન્દ્ર પ્રત્યે આ પ્રમાણે વચન બોલ્યા. मिहिलाए चेइए वच्छे, सीयच्छाए मणोरमे । पत्तपुफ्फफलोवेए, वहणं बहुगुणे सया ॥९॥
