________________
૭ સુવાક્ય શદ્વાખ્ય અઝયણું
દશવૈકાલિક
=
=
વળી સાધુ કેઈ સ્ત્રીને દાદી, બડી-દાદી, માતા, માસી, ફઈ, ભાણેજી, બેટી કે બેટાની બેટી એમ તથા કેઈ સ્ત્રીને– ૧૫ હલે હલેત્તિ અનેત્તિ, ભ સમિણિ ગેમિણિ હેલે ગેલે વસુલેત્તિ, ઇસ્થિ ને વ માલવે છે ૧૬
ફલાણી, સખી, છોકરી, ચાકરડી, શેઠાણી, ગાયની ધણિયાણી, ભૂખ, લંપટ અને દુરાચારી એવા ઉપાલંભથી ન બોલાવે. ૧૬ નામધિજજે બયા, ઈથીગુણ વા પુણે જહારિહમભિગિજ્જ, આલવિજ લવિજજ વા . ૧૭ છે
કોઈ સ્ત્રીની સાથે બોલવું હોય તે તેને મિષ્ટ ભાષામાં બેલાવવી અથવા તેનું નામ ન આવડતું હોય તે તેના ગોત્રરૂપે સંબોધીને જરૂર પુરતું તેની સાથે એક વાર કે વધારે વાર બોલે. ૧૭ અજએ પજજએ વા વિ, બપો ચુલ્લપિઉ તિ અ માઉલે ભાઈણિજજ ત્તિ, પુણેન-તુણિએ ત્તિ અને ૧૮ હે હે ! હલિત્તિ અન્નિત્તિ, ભટ્ટા સામિઆ ગામિઅ ા હેલ ગેલ વસુલિત્તિ, પુરિસ ને વ માલવે છે ૧૯ છે
તેમજ પ્રજ્ઞાવાન સાધુ કે પુરૂષને બોલાવવો હોય તે હે. બાપા, દાદા, કાકા, મામા, ભાણેજ, પુત્ર, પૌત્ર એ પ્રમાણે મેહ ઉત્પન્ન કરે તેવા સંબોધન શબ્દો કે અરે! ફલાણુ સ્વામી, ગામી, મૂખ, લંપટ, દુરાચારી આવાં તે છડાં વચનથી ન બોલાવે. ૧૮-૧૯ નામ ધિજજેણુ બયા, પુરિસગારેણ વા પુણે જહારિહમભિગિજ, આલવિક્સ લવિક્સ વા પર
પરંતુ સાધુને કઈ પુરૂષને બોલાવવો હોય તે નામ લઈને બોલાવે અથવા પુરુષના ગોત્ર પ્રમાણે જરૂર જેટલું બોલાવે. ૨૦
(૮૩)
