________________
દશવૈકાલિક
પ પિડેષણ ભિક્ષા સામાચારી-ઉદેશ ૨
પિયએ એગઓ તેણ, ન મે કઈ વિઆઈ તસ્સ પસ્સહ દોસાઈ, નિયહિં ચ સુહ મે છે ૩૭
જે ભિ સાધુ એકાંતમાં સુરાપાન કરે અને મનમાં માને કે, મને કોઈ જાણતું નથી, તેના દોષોને જુઓ અને માયાને પણ જુઓ જેને હું વર્ણવું છું તે સાંભળે – ૩૭ વઠ્ઠઈ સુડિઆ તસ્સ, માયા મેસં ચ ભિખુણે અયસ અ અનિવ્વાણું, સયયં ચ અસાહુઆ ૩૮
આવા ભિક્ષની આસક્તિ અને માયા અને જૂઠ, પ્રપંચ વધે છે, તેને અપયશ થાય છે. તે શાંતિ રૂપ મોક્ષને પામતો નથી, તે હંમેશાં અસાધુતામાં ડુબતો જાય છે. ૩૮ નિષ્ણુશ્વિગો જહા તેણે, અત્તકમૅહિં દુમ્બઈ તારિસે મરણું તે વિ, ન આરહેઇ સંવરે છે ૩૯ છે
આ દુર્મતિ ભિ હમેશાં પિતાના કર્મોથી ઉવિગ્ન રહે છે, અને તે મૃત્યુની ઘડી સુધી સંવરને આરાધતો નથી. ૩૯
આયરિએ નારાહેઈ, સમણે આવિ તારિસે ગિહત્યા વિણું ગરિફંતિ, જેણુ જાણુતિ તારિસ ૪૦ - જે ગૃહસ્થ આવા ભિક્ષુને જાણે છે તેને તેઓ ધિક્કારે છે તેમજ આ દુર્મતિ ભિ આચાર્યોને કે બમણોને આરાધી શકતો નથી. ૪૦
એવં તુ અગુણપહો, ગુણાણું ચ વિવજએ તારિસે મરણું તે વિ, ણ આરહેઈ સંવરે છે ૪૧ ૫
આમ દુર્મતિ સાધુ અવગુણને જેનાર છે અને ગુણોને છેડનાર છે તે મરણ વખત સંવરને આરાધી શકતા નથી. ૪૧
