________________
દશવૈકાલિક ૫ પિસ્વૈપણ ભિક્ષા સામાચારી–ઉદેશ ૧
અકાલે ચરસિ ભિખ. કાલં ન પડિલેહસિ અપાયું ચ કિલોમેસિ, સન્નિવેસ ચ ગરિહસિપ છે
હે ભિક્ષુ! તું કવખતે ભિક્ષા માટે જાય અને સમયને ઓળખે નહિ તે અસુર જવાથી તારા આત્માને ખેદ થાય છે અને ખોરાક ન મળવાથી તું સન્નિવેશ-પાડાની અવહેલના કરે છે. પણ સઈ કાલે ચરે ભિખ, કુજા પુરિસકારિઅં | અલાભે ત્તિ ન સઈજજા, તાત્તિ અહિયા એ છે
માટે ભિક્ષાના સમયે જ ભિક્ષુએ ભિક્ષાની પુષ્પાર્થ કરવો જોઈએ અને ભિક્ષા માટે જાય અને ભિક્ષા ન મળે તે શેચ ખેદ ન કરે. સહજ તપસ્યા થઈ એમ વિચાર કરે અને ભૂખ-તરસને સમભાવે વેદે. ૬
હવે ક્ષેત્ર યાતના કહે છે – તહેવુચ્ચાયા પાણ, ભત્તાએ સમાગયા ! તે ઉજુ અં ન ગછિજજા, જયમેવ પરમે છે ૬ છે
સાધુ ભિક્ષુ નાનાં-મોટાં પશુ-પક્ષીઓને ચણ માટે ભેગાં થયાં હેય તેની પાસે ન જાય, પરંતુ બીજો માર્ગ ન હોય તે પાછો
ગાઅગ્નિ પવિો અ. ન નિસીઈજજ કWઈ કહું ચ ન પબધિજજા, ચિકિત્તાણ વા સંજએ છે ૮
ગૃહસ્થને ઘેર ગોચરી માટે ગએલ સાધુ કઈ જગ્યાએ બેસે નહિ તેમજ કઈ જગ્યાએ ઉમે રહી વાત ન કરે. ૮
* અગ્નલ ફલિહું દાર, કવાડ વા વા સંજએ , અવલંબિઆ ન ચિદિજા, ગેયરશ્મઓ મુણી છે ૧૦ છે
(૫૬)
