________________
૮ આયાર પણિહિં અઝયણું
દશવૈકાલિક ભિક્ષુ સાધુ ભિક્ષાર્થે જાય ત્યારે કાનેથી ઘણું સાંભળે, આંખેથી ઘણું જુવે, છતાં જે જોયું કે સાંભળ્યું છે તે બીજાને કહેવું ઉચિત નથી. ૨૦ સુખં વા જઈ વા દિ, ન લવિજો વઘાઈએ ! ' ન ય કેણ ઉવાણું, ગિહિજોગ સમાયરે છે ૨૧ છે
સાંભળેલું કે જેએલું બીજાને કહેવાથી અન્યની લાગણી દુભાય તેવું સાધુ કદિ બેલે નહિ તેમજ કઈ પણ પ્રકારે ગૃહસ્થને છાજે અને સાધુને ન છાજે તે વ્યવહાર આચરે નહિ. ૨૧ નિણું રસનિજજ૮, ભદ્દગં પાવગ તિ વા ! પુદ્દો વા વિ અyો વા, લાભાલાભ ન નિસે પારણા
કેઈના પુછવાથી કે અણપૂછવાથી કયારેય પણ સાધુ ભિક્ષાના સંબંધે આ રસાળ છે કે રસહીન છે, આ ગામ સારું છે કે ખરાબ છે અથવા આ દાતાએ આપ્યું અને આણે ન આપ્યું વગેરે કંઈપણ ન બોલે. ૨૨ ન ય ભેઅણશ્મિ ગિદ્ધો, ચરે ઉછું અયંપિ અફાસુએ ન ભુજિજજા, કીઅમુસિઆહવું છે ૨૩
ભિક્ષુ જમવામાં યુદ્ધ ન બને, ગરીબ કે તવંગર, બન્નેને ઘેર સમભાવે ગોચરી જઈ દાતારના અવગુણ ને બોલતાં મૌનપણે જે કંઈ મળે તેમાં સંતોષ માને, પરંતુ પોતાના નિમિત્તે ખરીદેલી, કરેલી કે લેવાયેલી હોય તેવી તથા સચેત ભિક્ષા ન લે. ૨૩
સન્નિહિં ચ ન કવિજજા, અણુમાયં પિ સંજએ મુહાવી અસંબધે, હવિજ જગનિશ્મિએ પારકા
સંયમી સાધુ રાત્રે અણુમાત્રને પણ સંગ્રહ ન કરે અને સર્વ પ્રાણી માત્રનો રક્ષક સાધુ અનાસક્ત વૃત્તિએ સાધુ જીવન વહે. ૨૪ .
(૯૭)
