________________
સ્ત્રી કર્તવ્ય.
(૪૯) સુખમાં જ આપણું સુખ છે, એમ માની દરેક બાબતમાં તેમની અનુક્િતાએ રહેવું. પતિ છે તે સર્વ છે, નથી તે કાંઈ નથી, તે વિચારવું. તેઓ બહારથી થાક્યા પાક્યા ઘેર આવે, તે વખતે હસતે ચહેરે મીઠાં વચનથી તેમને સત્કાર કરવો, સ્નાન ભજન વગેરેથી તેમની બરદાશ કરી પ્રસન્નતા મેળવવી, અને આપણે કાંઈ કહેવું હોય તો અવકાશ જોઈ સમતાથી કહેવું. આવે કે તરતજ આપણી ફરિયાદથી તેમને કદી કંટાળો આયો નહિ. ખરી વાત એ છે કે આપણે ઘરખર્ચ તથા શરીરશોભા આપણું ઘરની સ્થિતિ પ્રમાણેજ કરવાં. ઘરે કપડાં મર્યાદાવાળાં અને ટકાઉ જાડાં પહેરવાં, જેથી ખર્ચ ઓછું થાય, લકે નિંદા ન કરે અને આપણી કુલીનતા વધે. ઝીણાં અને ફેશનવાળાં વસ્ત્ર પહેરવાથી આપણે લગભગ નવસા જેવા દેખાઈએ, પર પુરૂષો આપણું તરફ ખોટી ચેષ્ટા કરે, તેમને મેહ થવામાં આપણે નિમિત્તરૂપ થઈએ વગેરે ઘણું દોષો રહે છે. વળી કુંચીઓનો કુડા કેડે લટકાવી ખેટ ળ ન કરે. તેથી તે લેકે આપણી મશ્કરી કરે. ઘરમાં પાંચ પેટીને તાળાં હોય અને કેડે પચ્ચીશ દૂચીએ લટકતી હોય, તેને અર્થ શું સમજવો ? એ ખૂટે ડાળ ન કરતાં સાદાઈ રાખવામાંજ ખરી શોભા છે. પર પુરૂષોને હાથે સ્ત્રીઓ બંગડી પહેરે, એ ખરાબ કહેવાય. કાચની બંગડીને ઉપગજ બંધ કરવો જોઈએ. તેમાં કાંઈ સૈભાગ્ય રહેલું નથી. તેવી બંગડીને તૂટી ફૂટી જતાં વાર લાગતી નથી. એ બેટી શનથી દૂર રહેવામાં જ શાણું સ્ત્રીઓની રોભા છે.
૯ વાણી પ્રયાગ. અહીં સુધી તો સ્ત્રીઓનાં વર્તનની વાત થઇ. હવે તેઓની વાણી તથા વિચારની વાત કરીએ. વાણી કર્કશ કે કર ન હોવી
