________________
શ્રી હિતશિક્ષા છત્રીશી. (૧૨૧) ઘણું દુઃખ સાસરે સહીશું, કદી ના કેઈને કહીશું; અમારા શ્રેયને સારૂ, પતિવ્રત પ્રાણથી પ્યારૂં. પતિ જે હેય પતવાળેકુટિલ યા અંધ હે કાણે. તથાપિ ચિત ચહાનારૂં, પતિવ્રત પ્રાણથી પ્યારું. ભલે રોગી અભેગી હે, અગર ધનહીન યોગી હો; ધણી ભગવંત સમ ધારું, પતિવ્રતા પ્રાણથી પ્યા. અભણ કે હેય અજ્ઞાની, શકે ના પ્રેમને જાણું; છતાં શિરછત્ર છે મારું, પતિવ્રત પ્રાણથી પ્યારૂં. અમારે દેવ છે સ્વામી, અમારી ભક્તિ ત્યાં જામી.. હૃદય ભરથાર રટનારું, પતિવ્રત પ્રાણથી પ્યારૂં. ભર્યા ભંડાર નાણાંથી, સુવસ્ત્રો કે ઘરેણુથી; કદી ના ચિત્ત ચળનારું, પતિવ્રત પ્રાણથી પ્યારૂ. નહિ લલચાઈએ લેભે, નહિ મન માનશે મોહે; ખરેખર એ બધું ખારૂં, પતિવ્રત પ્રાણથી પ્યારું. રવિ પશ્ચિમ ઉદય થાયે, સિંહણસુત તૃણ જે ખાયે; તથાપિ હામ ના હારું, પતિવ્રત પ્રાણથી પ્યારૂં.
પદતનયા અને તારા, સુકન્યા ને સતી સીતા; પતિવ્રત તેહ સમ પાળું, પતિવ્રત પ્રાણથી પ્યારું. કહે શંકર સફળ જીવ્યું, મળે જેને સતી નારી; તરે પોતે અને નિજ નાથ-ને સંસાર દે તારી.
૧૫ શબ્દાર્થ. શ્રેય–ભલું.
કટિલ-વક, અવળચંડે. પિયુ–પતી, ઘણી.
રવિ-સૂર્ય. પત—ગળત કેટ નામને રેગ. સિંહણસુત–સિંહ. તૃણ–ઘાસ.
તનયા-દિકરી.
