________________
३७
शीलोपदेशमाला. तात! बुद्धिवानने या प्रतिज्ञा शी कवण .अर्थात् बुद्धिवानने आप्रतिज्ञा कवण नथी. नीतिशास्त्रमा कह्यु डे के, धनुर्धारी पुरुषना धनुषनी बूटेबुं बाण एक पुरुषने मारे ने अथवा तो नथी मारी शकतुं, परंतु बुद्धिवान पुरुषनी बुद्धि, देशसहित राजाने पण मारे बे. (नुवनानंदा पिताने कहे ) " हे पिता! माटे बुद्धिवानने कोश्पण प्रतिज्ञा कठण थर पडती नथी." त्यारे प्रधाने कह्यु. “हे वत्से ! जाग्य पागल कोश्चें कांश पण चालतुं नथी." पुत्रीए कह्यु. “ हे तात ! कर्मना वशथकीज बुद्धि प्राप्त थाय बे, माटे तमे म्हारा कहेवा प्रमाणे करो के, “प्रथम श्राजश्री तमारे म्हारं नाम लीलावती कहे अने राजा विगेरे सर्व लोकोने पण एमज कहे, के, “ में परदेशथी नाच कराववा माटे श्रा लीलावतीने बोलावी बे." बीजुं राजाना महेलनी पासे श्री श्रादीश्वर जगवाननुं म्होटु देहेरासर करावो अने त्यां सारं गान करनारा अने वाजित्रो वगाडनारा गंधर्वोने बोलावी हमेशां त्रणेकाल नृत्य करावो. तेनी साथे ते देहेरानी अंदर गंधर्वोने रहेवा माटे अने म्हारे रहेवा माटे घर पण बनावी श्रापो.” पनी विचारवंत प्रधाने देहेरं कराव्यु अने गायन कराववामाटे गंधवोंने पण बोलाव्या. हम्मेशां ज्यारे त्यां त्रण्ये काले गंधर्वो गायन करे बे, त्यारे प्रधाननी पुत्री नृत्य करे . __ एक दिवसे रिपुमर्दन राजा पोताना धवलगृहमां सूतो हतो, त्यां तेणे लीलावतीनुं पंचमस्वरयुक्त गायन लांजल्यु. पठी सामान्यराजपुत्रनो वेष लक्ष श्री श्रादीश्वर जगवानना मंदिरना पश्चिम दरवाजामां श्रावी मनोहर एवी लीलावतीना नृत्यने जोवा लाग्यो एटले नाच करतां करतां लीलावतीए पोताना तीदण कटाक्षरूप बाणे करीने राजाने एवो विंध्यो के, जेथी ते लीलावतीना स्थानथी पाडं घेर जवू पण नूली गयो! परंतु ज्यारे नाच बंध करी लीलावती पोताना मंदिरमां गश्, त्यारे राजा पोताना मंदिरे गयो. एवी रीते राजा लीलावतीना नृत्यने जोवा माटे ते मनोहर मंदिरमा रात्रे श्राववा लाग्यो. अने त्यां राजा जे जे बोले , ते ते सांजलीने लीलावती पोताना पिता प्रधानने सर्व वात कहे जे. एटले प्रधान ते सर्व वात चोपडामां लखी ले . हवे एक दिवसे नृत्य करी रह्या पली लीलावती पोतानी मोजडी जाणी