________________
४४१
धनश्रीनी कथा. कडं. “ तुं विनीत बतां पण अविनीत देखाय . कारणके, जे तुं पग्रीनीने कीणां जलकण सहित हेमंत ऋतुना पवननी पेठे मने आवां वचनो संजलावे जे. कुलवंत स्त्री ने शीलवतज था लोकनुं श्रने परलोकनु जीवित . शीलवत नाश थया पड़ी तो जीवतां बतां पण मुवां सरखां बे. घणा दिवसना परिचयथी हवणां तने जीवतो जवा दलं बुं; पण हवे जो फरीथी एवं कहीश तो सर्व प्रकारे शिदा करीश." या प्रकारे धन सार्थवाहनी पुत्री धनश्रीये विनीतकनो तिरस्कार कस्यो; तेथी तेणे धनश्रीना पगमां पीने कडं के, “ म्हारो अपराध क्षमा कर." वली तेणे पूज्युं के "त्हारो पति समुदत्त कोण बे ते मने कहे ?" धनश्रीये कह्यु. " उजायिनी नगरीमा सागरचंड नामना शेग्नो ए पुत्र बे; के, जे रनोनी खाणरूप समुनी पेठे गुणोनी खाणरूप अने कलाउँना स्थानरूप . विनीतके कडं. “ हुं हारा गुणोए करीने प्रसन्न थयो बु; माटे हवे त्हारा पतिने ज्यां त्यांची शोधी लावीश.” एम कहीने ते धनश्रीना शीलने वखाणतो तो त्यांथी चाली निकल्यो. वली तेणे ज्ञानी पुरुषोनी पेठे स्त्रीउने विषे पुःशीलना श्राग्रहने पण त्यजी दीधो.
पड़ी ते समुदत्त माता पिताना मनने यानंद पमाडतो बतो उऊ. यिनी नगरी प्रत्ये गयो एटले सागरचंडे पण पोताना पुत्रनुं श्रागमन धनसार्थवाहने जणाव्युं. माता पिता तथा सासु ससरो तेने फरीथी जन्म पामेला सरखो मानवा लाग्या अने बन्ने स्थानके वधाश्ना महोत्सव थवा लाग्या, पडी समुदत्त म्होटी समृद्धि सहित गिरिपुर नगर . प्रत्ये गयो. त्यां योगी पुरुष जेम संसार समुज्ना तीरने जोश्ने श्रानंद पामे तेम जमाश्ने जोश्ने सर्वे थानंद पाम्या. पढ़ी सती धनश्री पण पोताला निष्कलंक शीलवतना प्रजावथी उत्पन्न थयेला अजुत वैनवे करीने दीर्घ कालसुधी था लोक अने परलोक संबंधी सर्व प्रकारना कल्याणनां सुखने पामी.
॥ इति सती धनश्रीनी कथा ॥
