________________
४३४
शीलोपदेशमाला. सहित अग्निमां पेसवानी वात मान्य करी. पनी रामे त्रणसें हाथ लांबी अने बे माथोडां उंडी खाइ खोदावी. तेमां चंदननां काष्ठ ज. रावीने सलगाव्यां. ज्यारे देदिप्य ज्वाला प्रगट थर त्यारे निर्मल मनवाली सीताये पंच नवकारर्नु स्मरण करीने कडं. “हे लोकपालो! सांजलो. जो में राम वीना अन्य पुरुषने मनमां पण स्मरण कस्यो होय तो था अग्नि मने बालज्यो. नहीं तर तेज अनि मने अमृतना कुंड सरखो थज्यो.” एम कहीने तेणे अनिमां ऊंपापात कीधो ए. टले तरत अग्नि शांत थ गयो अने क्रीडानी वाव्यना सरखी पाणीथी जरेली खाश् थ गश्. वली पाणीना मध्ये रहेला सहस्त्रदलकमलरूप सिंहासनमां बेठेली सीता शीलना प्रजावथी लक्ष्मीनी पेठे शोजवा लागी. ते वखते जानकीना मस्तक उपर देवताए पुष्पनो वर्षाद वरसाव्यो श्रने माणसो “शील श्राश्चर्य करनालं.” एम कहीने तेनां वखाण करवा लाग्या. माताना महिमाने जोश थानंद पामेला लव कुशे राजहंसोनी पेठे तेना पगमां प्रणाम कस्यो लक्ष्मण विगेरे सर्वे माणसोए जक्तिथी वंदना करी श्रने रामे तो प्रेमपूर्वक नेटिने तथा हाथ जोडीने कह्यु. “हे देवी! में वनमा त्याग करेली तुं पोताना प्रजावधीज जीवी बुं. वली तेज श्राश्चर्य थयुं के, हुं तने जाणी शक्यो नहीं. हे न ! म्हारो सर्व अपराध क्षमा कर अने पुष्पक वैमानमां बेसी घरे चाल. वली था राज्य लक्ष्मीने सफल कर." सीताये कयु. एमां तमारो अथवा बीजा कोश्नो दोष नथी, कारण के, जीवे पूर्वे करेला कर्मनुं फल जोगवq जोश्ये. हवे म्हारे संसारमा रहे योग्य नथी, माटे संसारना उछेदने अर्थे चारित्र धारण करीश. पबी सीताये उत्सव पूर्वक चारित्र धारण कडं श्रने रामे क्लेशनो नाश करवामाटे तेना केश ग्रहण कस्या. सीता दीर्घकालसुधी चारित्र पाली श्रच्युत देवलोकमां देवताना अधिपतिपणाने पामी अने राम पण अनुक्रमे निर्मल ध्यानथी कर्मने धोश नाखी मोक्ष गतिने पाम्या.
इति महासती सीतानी कथा समाप्ता.