________________
महासती सीतानी कथा.
४३२
करवो जोइए. सीताने समेत शिखर यात्रा जवानो दोहद उत्पन्न थयो वे, माटे तेने तेज मीषथी गंगाना सामे तीरे मूकी श्राव्य.
""
कृतांत सेनापति पण रामने नमस्कार करी स्वामिना हुकमश्री सीताने रथम बेसारी समेत शिखरनी यात्रा करावी थाने वलते फेरे तेने म्होटा
यमां मूकीने कड़ेवा लाग्यो. "हे देवी! लोकोनां श्रपवादथी रामे तमारो त्याग कस्यो बे. हा ! श्रावा क्रूर कर्मने विषे स्वामीये मने श्राज्ञा करी. " एवां सेनापतीनां वचन सांजली सीता मूर्छा खाइने रथमांथी पृथ्वी उपर पडी गइ घणीवार थया पढी सचेत थयेली ते प्रतिव्रता रामने कडेवा लागी. “जो तमने लोकोना अपवादथी जय बे तो जगना अने म्हारा समक्ष आकाशवाणीये ते केम कयुं हतुं ? क्रूरथी पण क्रूर एवं या कर्म तमारा कुलमां शुं योग्य बे जे, एकली अने गर्जवती प्रियाने वनमां त्यजी दीधी ? तोपण या वनमां हुं जेम तेम करीने रहीश ने लक्ष्मण सहित राम पण दीर्घ कालसुधी विजयवंत वर्तो. " एम कही ने सीताये सेनापतिने जवानी श्राज्ञा करी एटले जेनी यांखोमांधी यांनी धारा पकती हती एवो ते सीताने प्रणाम करीने पाठो नगर तरफ चाल्यो.
जानकी पण पूर्वजवने विषे आचरण करेला पोताना कर्मने निंदती बती यूथथी जूली पडेली मृगलीनी पेठे वनवन प्रत्ये जमवा लागी. एवामां त्यां श्रावेलो वज्जजंघ राजा तेने बढेन मानीने पोताना पुंडरीक नामना नगरने विषे तेडी गयो.
sa कृतांत सेनापतिए अयोध्यामां आवीने सीतानी सर्व वात रामने कही; तेथी ते सीताना वीयोगनी पीडा सहन न करी शकवाथी तेनीज साथै पाठा वनमां श्राव्या ने सीताने सर्व स्थानके शोधवा मांडी; पण क्या दीवी नहीं; तेथी आशा मूकीने पाठा घरे श्राव्या तथा " सीता मरी गई.” एम धारीने रामे तेनी प्रेतक्रीया करी. पढी "सीता, सीता, ” एम सीतानुं ध्यान छाने जप करता एवा ते राम कालने निर्ग -
"
मन करवा लाग्या.
दवे सीताये पण त्यां नंगलवण तथा मदनांकुश नामना बे पुत्रोने जन्म श्राप्यो. तेथी वज्रजंघ राजाए पोताना पुत्रनी पेठे तेज॑नो जन्म
