________________
४२४
शीलोपदेशमाला.
सने मारो बे तेहनो शत्रु विराध पाताल लंकानो अधिपति हतो; तेने खरराक्षसे काढी मूकीने राज्य लइ लीधुं हतुं; पण में तेने मारीनाख्यो एटले मुख्य पाताललंकाना अधिपति विराधे श्रवीने म्हारी साथे मि त्राइ बांधी बे; माटे चालो तेने पोताना पितानुं राज्य सोंपीये." लक्ष्मणनां एवां वचन सांजली रामे तेने पाताल लंकानुं राज्य आप्युं एटले जय पामेला शुंद ने चंद्रनखा रावणनो श्राश्रय करीने रह्या. पढी रामे रयुद्धमां सुग्रीवने मारीने पोतानी शरणे यावेला किष्कंधाना खरा राजा सुग्रीवने तेनुं राज्य श्राप्युं. ते उपरथी प्रसन्न थयेला सुग्रीवे रामने - ढा कन्यासा पाणिग्रहण करवानुं (परणवानुं ) कयुं; पण रामे ते वात न स्वीकारतां सुग्रीवने सीतानी शोधमाटे आज्ञा करी. पढी प्रसन्न थ येला सुग्रीवे पोताना अनेक सुजटोने दशे दिशामां जाणे रामना मनोरथोने मोकलतो होय नही शुं ? एम सीतानी शोधने माटे मोकल्या
ने पोते कंबुद्वीप तरफ चाल्यो. रस्तामां तेथे जामंडल विद्याधरनो - नुचर रत्नजटी के, जेने रावणे सीताने लइ जती वखते युद्ध करवाथी पृथ्वी उपर नाखी दीघो हतो तेने दीठो. सुग्रीव तेने रामनी पासे लाव्यो एटले रत्नजटीये रावणे करेलुं सीतानुं हरण ए विगेरे सर्व वृत्तांत रामनी पासे क. रावणे सीतानुं हरण कस्युं. एवात जाणीने दर्ष पामेला राम सुग्रीवने वारंवार पूढवा लाग्या के, “ ते लंका केटले दूर बे ? ” सुग्रीवादिके कयुं. “ दूर होय तेनी शी चिंता ? पण त्रण लोकमां सुनट एवो ते पापी रावण दुर्जय बे. '
""
रामे कह्युं . " तेनाथी जय अथवा पराजयनो विचार न करो. " लक्ष्मने पूछो के, जेनाथी बल जाणी सकाशे. लक्ष्मणे तिरस्कार सहित कं. “शुं तेनुं पुरुषातन ? के जे कागडो जेम रोटलाने लइने नाशी जाय तेम सीतानुं हरण करीने नाशी गयो. "पढी सुग्रीवना मंत्री जांबुवाने लक्ष्मणने कह्युं . " जे कोटिशिलाने उपामी सकशे ते रावणने मारशे."
पी सर्वे नेगा थइने लक्ष्मणने समुद्रने तीरे तेडी गया . त्यां लक्ष्मणे कोटिशिला उपाडी एटले देवतार्जए जय जय शब्द करीने पुष्पवृष्टि करी. पी कोटिशिला ने जिनेश्वरोने नमस्कार करीने राम लक्ष्मण विगेरे सर्वे वैमानमां बेसीने पाठा किष्किंधा नगरी प्रत्ये श्राव्या. ते वखते के