________________
गडदत्तनी कथा.
३८५
पदने योग्य बे. " एम कहीने भुवनपाल राजाए वस्त्र ने अलंकारो यापी गडदत्तनो सत्कार करयो.
፡፡
एवामां नेट लइने श्रावेला केटलाक नगरवासी जनोए राजाने विनंती करी के, "हे देव! या तमारी नगरी बुद्ध चोरथी पीमा पामेले. तमे रक्षण करनार बतां कोई अदृश्य चोर ज्यारे श्र नगरीने पीडा करे त्याने चंद्रथी अमृत वर्षावाने बदले विष वर्षवा जेवुं थायडे. " न गरवासी जनोनां एवां वचन सांजली राजाए तलारने तिरस्कारपूर्वक नगरनुं रक्षण करवानुं कयुं एटले तलारे नमस्कारपूर्वक राजाने कह्युं के, हे देव ! ए चोर निश्चय को सिद्ध अथवा मांत्रिक होवो जोइए; कारण, मेघा दिवस यया तेने शोधीए बीए, तो पण ते श्रमारी नजरे तो नथी. " पछी चोरने पकडवाना उपायने शोधवाथी थाकी गयेला राजाने जाणी राजकुमार अगदत्ते कयुं. " हे तात! तमे ते वातनी चिंता त्यजी दइ ते काम मने सोंपो. श्रज्ञाकारी हुं हाजर बतां ते काम तमारे बीजा कोइने कड़ेवा जेतुं नथी. कारणके, कफनो नाश करनार शुंत हाजर होय तो कयो पुरुष रसायननो उपयोग करे ? "
पी राजा आज्ञा करी एटले हर्ष पाम्यो बे आत्मा जेनो एवा ते कुमारे श्री पवनचंड उपाध्यायनी रजा लक्ष् जुगारी, माली, कलाल, वेश्या ने कंदोश्नी बजारोमां चोरने शोधता शोधता व दिवस निर्ग - मन करा. पढी सातमे दिवसे राजकुमार अगदत्त विचार करवा लाग्यो के, " चोरने शोधतां व दिवस गया; परंतु तेनी वात पण संजलाती थी. वे फक्त श्राजनो एकज दिवस बाकी रह्यो बे तेमां म्हारी प्रतिज्ञा शी रीते पुरी यशे ? " एवो विचार करीने हाथमां बे तरवार जेना एवो ते राजकुमार प्रेतवन ( स्मशान ) नो आश्रय करीने जेटलामां एक वडना वृक्षनी नींचे बेसे बे तेटलामां तेणे रुद्राक्षनी मालाना अलंकारोने धारण करेला, जगवा लुगडांवाला, दंड ने पात्रथी कंपता बे हाथ जेना एवा, वली विशाल कपाल, रातां नेत्र, लांबा हाथ अने लांबी जांघवाल एवा कोइ संन्यासीने धावतो दीो. " श्रा चोर बे. " एम राजकुमार जेटलामां निश्चय करे बे तेटलामां ते पाखंडि सन्यासीए श्रवीने तेने पूब्युं के, " तुं कोण ढुं ? ” राजकुमारे कयुं. " हुं द्यूतथी
४९