________________
३२०
शीलोपदेशमाला. दूतीए कयु. “ तुं केटबुं धन मागे जे ?” शीलवतीए कह्यु. " श्राजे पहैबुं बानुं श्रापवाने बदले अर्ध लद धन आपे आने श्राजथी पांचमे दिवसे बीजं अर्ध लद धन लश्ने थहिं आवे. जेथी हुँ तेनी सुखनी इछा पूर्ण करीश.” पली दूतीए हर्ष पामीने था सघली वात अशोकने कही. अशोके पण अर्ध लद धन दूतीने श्राप्युं, जेथी दूतीए ते धन शीलवतीने श्राप्यु. पनी उत्तम बुद्धिवाली शीलवतीए पण पोताना घरनी अंदर पोतानाज माणसो पासे एक ठंडी खा खोदावी अने तेमा दोरीथी नस्याविनानो पलंग मूकी तेना उपर उगड पाथस्यो. _हवे पांचमे दिवसे अर्ध लद धन साथे लश् मदोन्मत्त अने तांबुल ने हाथमां जेना एवो अशोक पोताना सौजाग्यथी जगत्ने तृणनी पेठे मानतो बतो शीलवंतीना घरने विषे आव्यो अने जेवो पलंग उपर बेसवा गयो तेवोज तुरत खाश्मां पड्यो. पड़ी शीलवती तेने दोरडाथी बांधेला माटीना वासणवती खावानुं श्रापवा लागी. जाणे नरकमां पडेलो को जीव होय नहिं शुं ? एम ते अशोकने शीलवतीए ते खाश्मांज राख्यो.
हवे एक महिनो गया पड़ी थरिमर्दन राजाए पोताना माणसोने कडं के, " अशोक पोतानो मनोरथ सिझ करीने अथवा सिक कस्या विना पण दजी पाठो श्राव्यो नहीं !" पठी तेणे रतिकेवि नामना बीजा पुरुषने बहु धन थापी शीलवती साथे क्रीडा करवा माटे मोकल्यो. शीलवतीए तेनी पासेथी पण एक लक्ष धन लश तेने पण तेज खाश्मां पाड्यो. कडुं ने के- चतुर बुद्धिवालाथी शुं न यश् शके तेवु होय छे ? शीलवतीए एवीज रीते लद लद धन लश्ने कामांतुर तथा ललितांग नामना बीजा बे पुरुषने पण अनुक्रमे तेज खाश्मां पाड्या, तेथी शीलवतीए चातुर्गतिक संसारना कुःखोने जाणे चार पुरुषना दंनथी पातालमा नांख्या होय नहिं शुं ? एम ते चार पुरुषो देखावा लाग्या.
हवे सिंहरथ राजाने जिती अरिमर्दन राजा नगरवासी लोकाए शपगारेला पोताना नगर प्रत्ये श्राव्यो ते वखते पेला खाश्मां पडेला चार पुरुषो नूखथी पीडा पामता उता शीलवतीने कहेवा लाग्या के, “जे पुरुषो पोताना श्रात्माने जाणता नथी, ते श्रमारी पेठे उःखनुं पात्र
