Shilopadesh Mala

SR No.: 023404
Original Sutra Author: N/A
Author: Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala
Publication Year: 1900
Total Pages: 456
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Book_Devnagari
File Size: 15 MB

Page 304

२०६
शीलोपदेशमाला.
·
दिवस जैनजक्त एवी ते कलावतीए प्रतिज्ञा करी के, “जे म्हारां चार प्रश्नोनो जाप इशे, तेने हुंबरीश." पुत्रीनी यावी प्रतिज्ञाथी राजा तेना वरनी महाचिंतामां बूडी गयो ने पुत्रीना वरनी प्राप्ति माटे स्वयंवर मंडपनी तैयारी करवा लाग्यो. एवामां आपणां नगरथी देवशालनगरमां वेपार करवा माटे तो वो हुं एक होटा अरण्यमां जइ पहोच्यो. ते वखते त्यां विजयसेन राजाना पुत्र जयसेनने दुष्ट अश्व हरण करीने लाव्यो हतो. ते कुमार ते वनमां मूर्छा पामीने पड्यो हतो. तेने में उपचारथी जीवतो कस्यो. पढी राजकुमार मने पालखी मां बेसाडी पोताने घेर लइ गयो. राजा विजयसेन पण ते उपकारथी मने पुत्रनी पेठे मानवा लाग्यो. एक दिवस सजामां बेठेला मने विजयसेन राजाए श्राज्ञा करी के " दुष्ट अश्वे दरण करेला जयसेन कुमारने अरण्यमां बचावी तें जेवो म्हारा उपर उपकार को बे तेवोज या कलावती व्हेनना श्रेष्ठ वरनो विचार करीने तुं चिंतारूप समुद्रमांची म्हारो उद्धार करवारूप उपकार करवाने योग्यडे.”
दत्तशेठ शंख राजाने कड़े बे के, महाराज ! ते वखते में विजयसेन राजाने कधुंके, “तमारी कन्याने योग्य शंखराजा बे.” या प्रमाणे विचार करी ने पट्ट उपर कलावतीनुं रूप चितरी हुं हिं श्राव्यो बुं. वली या पट्टमां चितरेली कलावतीनी मूर्ति फक्त आजास मात्र बे; कारण ते बराबर चितरी शकाय तेम नथी. जुर्ज के, सूर्यनी जेवी कांति बे तेवी प्रतिबिंबने विषे देखाती नथी." पढी शंखराजा योगीनी पेठे एक ध्यानयी क्षणमात्र पट्टमां चितरेली मूर्तिने जोइने दर्षी प्रफुल्लित नेत्रवालो थयो बतो पोतानुं मस्तक धूणावीने मधुर वचन दत्तशेने कडेवा लाग्यो. " हे वहाला मित्र ! प्रथम तें श्रा म्हारा उपर बहु सारो उपकार कस्यो बे; परंतु म्हारुं एवं जाग्य क्यांथी होय के, मने तेवा पात्रोनो समागम थाय ! !” दत्तशेठे आनंदी कयुं. “महाराज ! वृथा खेद न करो में शुकनथी जाणी लीधुं वे के, ते निश्चय तमारी स्त्री यशे; परंतु तमे सरखती देवीनी श्राराधना करो के, जेथे ते राजकन्याये धारेला चार प्रश्ननो निर्णय तमाराथी थइ शके.” पबी राजा ब्रह्मचर्यादि नियमयी सरस्वती देवीनी आराधना करी के, जेथी ते सरस्वती देवीए प्रगट थइने तेने कहुं के, “ हे राजन् ! व्हारा दा