________________
१८४
शीलोपदेशमाला.
यडे. " कुब्जे कयुं. " हे देव ! खेद न करो. तमे मने इच्छित उत्तम घोडा ने रथ पो. हुं तमने सवारमां कुंमीनपुर पहोचता करीश. पढी दधिपर्ण राजाए तेने उत्तम घोडा अने रथ श्राप्यो ते कुब्जे तैयार कस्यो. तेमां राजा, बत्र धारण करनार, बडीदार, बे चामर नाखनार अने कुंब्ज ए ब जणा बेठा. वली कुब्जे नागे श्रापेलो करंकी ने बीलुंपण पोतानी साथे लइ लीधुं. पढी तेणे रथने चलाव्यो एटले ते महासमुमां पवनवडे ऊडपथी चालता वहाणनी पेठे चालवा लाग्यो. मां वायुना वेगथी दधिपर्ण राजानुं उत्तरीय वस्त्र ( पासे राख्यानुं) पृथ्वी उपर पडी गयुं; तेथी तेथे कुब्जने कयुं. “ रथ उज्जो राख्य; म्हारुं उत्तरीय वस्त्र पृथ्वी उपर पकी गयुं बे, ते हुं लइ लडं. " कुब्जे हसिने क. " हे देव ! ज्यां तमारुं उत्तरीय वस्त्र पडी गयुं बे; त्यांची पच्चीश योजन श्रागल यावता रह्या बीए. हजु श्रा मध्यम घोडार्ड बे; परंतु जो उत्तम घोमी होत तो निश्चय पचास योजन श्रगल निकली जात.
रस्ता -
""
66
पछी रस्ते जता एवा दधिपर्ण राजाए फलवाला बेहडाना वृक्षने जोइने पोतानो उत्कर्ष बताववा सारुं सारथीने कझुं. “ श्रा वृना फलनी संख्या हुं गया विना जाणी शकुं बुं; पण ते कौतुक हुं तने आवतीवखते बतावी. कारणके, अत्यारे वार थइ जाय. " कुब्जे कयुं. " ते कौतुक मने अत्यारे बतावो वली हुं सारथी ढुं; त्यांसुधी तमारे विलंब थवानो जय राखवो नहीं " राजा दधिपर्णे कयुं. 66 ए वृक्ष उपर ढार हजार फलो बे.” पढी कुब्जे रथथी नींचे उतरी एक मुष्टी मारीने वृक्षने नीचे पाड्यं श्रने फलोने गणी जोयां तो बराबर तेटलांज थयां पढी दधिपूर्ण राजाए पोतानी गणितशास्त्रनी विद्या कुब्जने शीखवी ने कुब्जनी अश्वविद्या पोते शीख्यो. अनुक्रमे चलावेलो रथ सूर्योदय वखते कुंडिनपुरना दरवाजा आगल आवी पहोच्यो.
वे हि दवदंती ते रात्रमां स्वप्न दीतुं हतुं; तेथी तेणे सवारमां वीने पोताना पिताने कयुं के, “ हे तात! श्राजे स्वप्नामा कोइ निवृति देवी मने कोशलपुरना उद्यानमां तेडी गइ. त्यां ते देवीना कड़ेवाथी हुं कोई रसाल फलवाला वृक्ष उपर चमी. वली तेणे म्हारा हाथ मां प्रफुलित कमल प्युं. एवामां ते वृक्ष उपरथी को पक्षी नींचे पी