________________
गुणसुंदरी ने पुष्यपालनी कथा.
१३
मां निकली तीमधुर पक्वान्न पीरसी गई. बेवट रक्तवस्त्राजरने धारण करनारी स्त्री दुध घी विगेरे पीरसीने चाली गइ !
रीते महा उत्तम रूपवाली चार स्त्रीने जो आश्चर्य पामेला श्ररिकेसरी राजाए पुण्यपालने पूब्धुं के, “ तमारे केटली स्त्रीर्ड बे ? " पुण्यपाले हास्यपूर्वक उत्तर थाप्यो " हे स्वामिन्! थापे जे धाखुं बे, ते तेमज बे. ” जोजन करी रह्या पढी राजा ने पुण्यपाल बन्ने जणा एकांते सुखी वातो करता दता, एवामां श्रवसरनी जाए गुणसुंदरी पोताना पिताए पोताने काढी मूकती वखते श्रापेलां वस्त्रोने धारण करी तुरत त्यां श्रावी. राजाए तेना यावा विलक्षणपणाने जोश्ने कयुं, “हे वत्से ! तुं व्हारा शणगारने धारण करी म्हारा खोलामां बेश. " गुणसुंदरीए तेम क एटले कर्मना फलने मानता एवा राजाए तेने कयुं, " हे पुत्री ! अवला मागे जता एवा मने तेंज सारो मार्ग देखाड्यो बे. वली दुष्ट एवा में जोजन वखते जूदा जूदा शणगारने धारण करी श्रावती तने उलखी पण नही.” हे वत्से ! श्रा पुण्यपाल कोण बे ?” राजाना
वा प्रश्न गुणसुंदरीए पोतानी द्वारपालिनी ( दासी ) सामुं जोयुं, एटले ते दासीए पूर्वनो सर्व वृत्तांत राजाने कही संजलाव्यो.
या वात नगरीमा फेलाइ तेथी मंत्री, सामंत ने अंतःपुरसहित नगरीना सर्वे लोको हर्षथी त्यां श्रववा लाग्या. जेना नेत्रमां हर्षनां श्रासुं वदेतां तां एवी गुणसुंदरीनी माता पण पोतानी पुत्रीने या लिंगनपूर्वक कड़ेवा लागी के, “ हे वत्से ! श्राजे तने मलवाथी मने बह दर्ष थाय बे, " धावमाता धने न्हानपणचीज साथै म्होटी घएली सखी पण गाढ ग्रहथी तेने वारंवार आलिंगन करवा लागी नगरनी स्त्रीउ गुणसुंदरीना धावा पूर्व वैजवने सांजली अत्यंत कोलाहल करती ती वीस्मय पामी पढी गुणसुंदरीए हर्षथी पोताना पिता ने सेवक वर्गेने वस्त्र, जरण अने तांबूल थापी बहु सत्कार कस्यो. बीजना चंद्रनी पेठे उत्साहथी जोवायला पुण्यपाले पण विनयथी मस्तक नमावीने पोतानां सासु ससराने प्रणाम करया. पढी सासरो ने जमाइ म्होटी संपत्ति थी इस्तीउपर बेसी परिवारसहित नगरमां चाव्या. रस्ते श्री वर्धमानसूरि धर्मोपदेश यापता हता, तेथी इष्ट छाने प
Y