________________
२७३
शीलोपदेशमाला. पण चलाववाने अशक्य एवा ते सुदर्शन श्रावकने तमे निरंतर नमस्कार करो; कारण के, गृहस्थ पण साधुना सर दृढपणुं होवाथी नमस्कार करवा योग्य ३. ॥४५॥
सुदर्शन शेनी कथा. जाणे आकाशमां विजली होयनी ? एवी अंगदेशमां पृथ्वीना श्रानूषणरूप चंपा नामनी प्रसिक नगरी जे. त्यां जेनो यश क्षीर समुजना दूधनी पेठे मथन करवो अशक्य ने एवो इंजना सरखो दधिवाहन नामे राजा राज्य करतो हतो. तेने जेना लावण्यरूप समुझे यशथी उज्वल एवा ते राजाने श्रासक्त बनावी दीधो हतो एवी श्रजया नामे स्त्री हती. त्यां अरिहंत प्रजुनां उपासक एवो षजदास नामे शेठ वसतो हतो. तेने जैनधर्ममां प्रीतिवाली अर्हदासी नामे स्त्री हती. तेउने सुनग नामे गोवाल हतो ते हमेशां शेउनी नेशुने वगडामां चारतो हतो. .
को वखते माघ मासने विषे नेशु चरावीने पागा श्रावता ते सुजगे रस्तामा जेमणे कंश पण उढ्यु नथी एवा मुनिने कायोत्सर्गे उजा रहेला दीग. पोते घरे श्राव्यो पण "श्रा पुःसह टाढथी ए साधुनुं शुं थयुं हशे?" एम दयाथी विचार करता एवा तेणे रात्री महाकष्टथी निवृत्त करी. पडी सवारे वेहेलो उठी नेशुने आगल करीने जता एवा ते सु. जगे मुनिने तेवीज रीते उना रहेला दीग. पड़ी तो ते नमस्कार करीने तेमनी पासे कणवार बेठगे; एवामां जाणे ते मुनिनां पुण्यनुं बीज होय नहिं ? एवा सूर्यनो उदय थयो. पड़ी तीक्ष्ण एवा तपना तेजे करीने जाणे बीजा सूर्यज होय नहिं शुं ? एवा ते चारण मुनि “ॐ नमो अरिहंताणं" ए शब्दनो उच्चार करीने तत्काल आकाशमार्गे उड्या. पडी सुजगे “श्रा मंत्र आकाशगामिनी विद्यानो .” एम जाणीने तेने निर्मल मोतीना हारनी पेठे पोताना हृदयने विषे धारण कस्यो. वली तेणे दिवसे, रात्रीए, चालतां, बेसतां, सूतां, जागतां, घरे तथा बहार तेज मंत्रनुं ध्यान करवू शरूं कझुं.
एक दिवस तेने झपनदास शेठे पूब्युं. " हे सुजग! दरिखी माणसने अव्यना नंडारनी पेठे उर्द्धन एवं श्रा पद तने क्याथी प्राप्त थयु ?" सुजगे उत्तर श्राप्यो के, “ था श्राकाशगामिनी विद्यानो मंत्र .” एम
