________________
नेमिनाथना नवनवनी कथा. ११३ शोनाने पाम्या. तथा जलना सेचनथी केटलीक स्त्रीयोनी नाडी त्रुटी गर; केटलीक स्त्रीउनी कंचुकी फाटी गश् श्रने केटलीक वस्त्ररहित थ गश्. एवी रीते कमलना पत्रनी पेठे रागरहित एवा नेमिनाथे कृष्णनी सर्व स्त्रीयोने तांबुलना चूर्णनी पेठे रागयुक्त करी. पडी रुक्मिणीए नेमिनाथने हाथ कालीने वाव्यमांधी बहार काढ्या. जांबुवतीए पीतांबर पहेराव्यां, गांधारीए केश बांध्या. रेवतीये शूक्ष्म वस्त्रधी पवन नाख्यो. पद्मावतीए प्रजुना कंठने विषे हार थारोपण कस्यो एटले सत्यजामाए चरणने चांपतां तथा चंदन चोपडतां नेमिकुमारने कर्वा के, " हे कुमार ! तमे अज्ञानी पुरुषोनी पेठे खोटो आग्रह केम करो जो ? के जे पूर्वना पुरुषोए प्रवर्तावेलो मार्ग हग्थी लोपो डो! जुट के सर्वे राजाए प्रथम अवस्थामा स्त्रीनी साथे विवाह करी अने यौवनने सफल करीने अंते व्रतने सेवन कमु . तमे घणा सौजाग्य वाली था युवावस्थाने व्रतथी पूर्ण करो डो, तेथी ताल फलनी श्छा करनारा वनमा रहेला पुरुपनी पेठे हसवा योग्य अशो.” सत्यनामा एवां युक्तिनां वचन कहेती हती, एवामां कृष्णे श्रावीने नेमिनाथने कह्यु के, “ हे बंधो! तमारा हग्ने बोडीने श्रा स्त्रिने प्रसन्न करो. कारण के, बहुधा प्रकारे पूर्वना जिनोश्वरो पण स्त्रीउने परण्या हता. पठी ते तीर्थनुं स्थापन करी अने अंते मोदने पामेला . तथा श्रमारा कुलमां पण पूर्वे सुव्रत नामना को पुरुषे नोग जोगवीने पढी व्रतने ग्रहण कह्यु हतुं. तो हे कुलमडन ! तमे पण कुलना आचारने लोपवा योग्य नथी.” एम कहीने स्त्री सहित कृष्णे ज्यारे नेमिनाथने प्रणाम कस्यो, त्यारे नाश्ना दाक्षीण्यपणाथी नेमिनाथे परणवानुं कबुल कलुं. कृष्णे समुपविजय राजाने तथा शिवादेवीने संदेशो मोकटयो के, “नेमिनाथे विवाह करवानुं कबुल कडं ." पठी प्रसन्न थयेला तेउए संदेशो लावनारने घणुं अव्य आपी संतोष पमाड्यो. पड़ी घणो हर्ष पामेला कृष्ण वर्षाऋतु श्राववाने वखते सर्व माणसोने लश् छारका पुरमा श्राव्या. त्यार पनी समुजविजय राजाए नेमिनाथने माटे योग्य कन्या खोलवा मांडी एटले कृष्णे कह्यु के, “ उग्रसेन राजाने पुत्री बे, तेनो नेमिनाथनी साथे विवाह करशुं.” ए वात सांजलीने शुज योगने विष समुविजय राजा उग्र
१५