________________
. शीलोपदेशमाला. के “ हे कुमारो ! तमे जव्य बो. वली हुं तमने बीजं पण कांश कहुं ते सांजलो. हे राजकुमार ! तुं श्राश्री पांचमा जवने विषे आ लोकमां नेमिकुमार नामनो बावीशमो तीर्थंकर थश्श अने श्रा प्रधाननो पुत्र त्हारो प्रथम गणधर थशे.” एवां ते मुनिनां वचन सांजली अत्यंत हर्षने पामेला ते बन्ने कुमारो तीर्थोने वंदना करता करता पृथ्वीउपर फरवा लाग्या.
हवे तेवा समयमां श्रानंदपुर नगरने विषे जितशत्रु नामे राजा रा. ज्य करतो हतो. तेने शीलरूप अलंकारने धारण करनारी धारणी नामनी स्त्री हती. माहें लोकथी रत्नवतीनो जीव चवीने ते धारणीना उदरने विषे श्राव्यो. चंउनी कांती जेम सुधाने प्रगट करे तेम धारणीए पुरे मासे पुत्रीने जन्म श्राप्यो. पीताए तेनुं प्रीतिमती नाम पाड्यु. पडी ते प्रीतिमती गुणोसहित वृद्धि पामवा लागी. सरखतीने विषे घणा दिवस रहेवाथी क्लेशे करीने उदवेग पामेलानी पेठे विद्याए, बीजा थाधारनी श्वाश्री ते प्रीतिमतीनोज आश्रय कस्यो. अर्थात् ते प्रीतिमती सर्व विद्यानो पार पामेली थर, अनुक्रमे ते यौवन अवस्थामां श्रावी पहोची एटले ते राजकुमारीये पिता पासे प्रतिज्ञा करी के, “जे पुरुष मने विद्याये करीने जीतशे तेने हुं वरीश." पुत्रीनी आवी फुःसह प्रतिज्ञा जाणी जितशत्रु राजाए पुत्रीना वरने माटे स्वयंवरनो आरंज कस्यो. तेणे स्वयंवरमां बोलावेला सर्वे राजा अने विद्याधरो आव्या. ते वखते प्रधान पुत्रनी साथे अपराजितकुमार पण विद्याधरे आपेली गोलीना प्रयोगथी रूप परावर्तन करी कलाकौशलरूप अमृतने पीवानी श्वाथी श्राव्यो. श्रागल चालनारा प्रतिहारीए जेमना गुणोनुं वर्णन कलुं ने एवा राजा अने विद्याधरो उंचां सिंहासनो उपर बेग. पड़ी चामर धारण करनारी सखीउनी साथे वरमालाने हाथमां धारण करनारी वर्गथी जाणे देवांगना उतरी होय नही शु! एम स्वयंवर मंडपमां प्रीतिमती श्रावी. राजकुमारीने जो कामथी मूळ पामेला अने स्तंजनाज श्राश्रय करी रहेला सर्वे राजा अने विद्याधरो चित्रमा श्रालेख्यानी पेठे स्थिर थर गया. पडी सेंकडो बेठेला ते राजा अने विद्याधरोनी परीक्षा लेवाने सरखनी पेठे श्रावेली ते प्रीतिमतीने प्रतिहारिणीये २ अमृत.