________________
૧૮૬
નવપદ દર્શન
વિચારવા લાગ્યાં, હું તે મારા પુત્રના દુઃખે આખે વગરની થઈ, રેઈ–ઈને શરીરને અધું કરી નાંખ્યું, અને પુત્ર તો આવી મોટી ઋદ્ધિ પામ્યા છતાં સામું પણ જેતા નથી. આવા વિચાર પછી તુરત જ અન્યત્વભાવના શરૂ થઈ.
કેના છોરૂ કોના વાછરૂ, કેન માય ને બાપ” આ સંસારમાં કઈ કેઈનું નથી. ઋષભદેવ તે વીતરાગ છે, આવી ભાવનામાં આરુઢ થયેલાં મરૂદેવી માતા હાથી ઉપર જ કેવલજ્ઞાન પામી આયુષ પણ સમાપ્ત થવાથી જ્ઞાનાવણ્ય વિગેરે આઠે કર્મ ક્ષય કરી મેલે પધાર્યા.
મહામુનીશ્વર ઢંઢણુ તેઓ કૃષ્ણવાસુદેવના પુત્ર હતા, અને તેમનાથસ્વામીના શિષ્ય હતા, તેમણે વલબ્ધિથી આહાર મલે તે જ પારણું કરવું એ અભિગ્રહ લીધેલ હતું, અને ગયા જન્મના અંતરાયને ઉદય થવાથી મહા ધનવાન અને શ્રદ્ધાળુ દ્વારિ. કાનગરીમાં એમને છ માસ સુધી આહાર મલ્યો નહિ.
એકવાર કૃષ્ણમહારાજના પ્રશ્નથી અતિ ઉત્કૃષ્ટ ચારિત્ર પાળનાર તરીકે ઢંઢણ મુનિનાં નેમનાથવામીના મુખથી વખાણ સાંભળીને દ્વારિકા નગરીમાં મુનિને દેખીને હાથી ઉપરથી ઉતરીને વિધિસહિત વંદન કર્યું.
કૃષ્ણવાસુદેવના વંદનને દેખીને એક ગૃહસ્થ મુનિને બેલાવી ઘણા ભાવથી પડિલાવ્યા. મુનિ પણ આહાર મલવાથી નહિં, પરંતુ અંતરાય તુટેલે જાણીને ખુશી થયા, અને સમવસરણમાં આવ્યા. પ્રભુ પાસે આહાર મુકી પિતાને
