________________
૧૪
નવપદ દશન
-
અનુકંપાદાન શ્રી વીતરાગ શાસન પામીને સમ્યકત્વ પામ્યા પછી અથવા પામવા સારુ દીન-દુખી—ગરીબ, અનાથ, નિરાધાર, અશક્ત, અપંગ, નિર્ધન, અંધ, બધીર મુંગા, પાંગળા, પીડિત, રેગી, તુલા, લંગડા, મનુષ્યને કે પશુઓને જોઈને, સાંભળીને, જેમના ચિત્તમાં રેમ—રમ દયાના અંકુર પ્રગટ થયા હોય પછી પોતાની શક્તિ સર્વસ્વ ખરચી નાંખીને (હુમાયુન બાદશાહના દીવાન) ભેરશાહ વિગેરેની પેઠે ખોરાક, પાણી, વર, ઓઢવાનાં, પાથરવાનાં, રહેવાનાં અને એષધ અનુપાનાદિ વસ્તુ આપીને, અપાવીને, તેવાઓના સંપૂર્ણ દુઃખે દૂર કરાવીને.
રેતાઓને, સીદાતાઓને દીલાસા આપી નિર્ભય બનાવ્યા હાય, સર્વકાલીન સુખીયા બનાવ્યા હેય, સતત બારબાર, ચારચાર, ત્રણત્રણ દુષ્કાળ પડયા હોય તેવા ભયંકર ભૂખમરાના રાક્ષસ જેવા કાળમાં જેમ (સંભવનાથ સ્વામીના આત્માએ ગયા ત્રીજા ભવમાં) ક્ષેમાપુરી નગરીના રાજા વિમલવાહને અને ભદ્રેસરના જગડુશાહશેઠે અને હીરસૂરિ મ. ના શ્રાવક રાજીયાવજીયા ભાઈઓએ આખા જગતને દુષ્કાળ ઉતરાવ્યું. અનાજ વગેરે આપી જગત સમસ્તને મરણના મુખથી બચાવી લીધું અને સમ્યકત્વ આદિ પામી સંસારને ટુંકે બનાવી નાખનારા.
કોઈપણ દીન-દુખી મનુષ્ય કે પશુને જોઈ જેમના ચિત્તમાં અનુકંપાના અંકુરા ખીલી નીકળતાં આશા કરીને આવેલા બીચારા આત્મા પાછા ન જતા હોય પણ આનંદ પામીને જતા હોય. જેઓ લુલાં, અપંગ, ઘરડાં, થાકેલાં, માંદા,
