________________
નવપદ દેશન
પામેલા, દ્વાદશાંગી, અગ્યાર અંગ, ઉપાંગ, છેદ-મૂલ વિગેરે તે તે કાળના સંપૂર્ણ શ્રુતના પારગામી આચાર્ય ભગવંતા હાય છે.
૧૫૭
આચાય.. ભગવ તેમાં સમ્યગ્દર્શન, જ્ઞાન–ચારિત્ર–તપ ઘણું જ ઉંચુ હાય છે, નિર્મળ હોય છે, તેને ત્યાગ પણ અજોડ હાય છે, શ્રી વીતરાગ શાસનના આચાય ભગવત પ્રાયઃ બધી વિગયા અને બધા સ્વાદના ત્યાગપૂર્વક એછામાં એછું. એકાસણું કરનારા હાય છે, તેમનામાં મદ્ય-વિષયકષાય-નિદ્રા અને વિકથા પ્રાયઃ અદૃશ્ય થયેલાં હાવાથી તે મહાપુરૂષોના સકાળ સ્વાધ્યાય, ધ્યાન કે જાપમાં જ વપરાય છે.
પેાતાના ગુરૂદેવે પ્રાયઃ તેમની સપૂર્ણ પરીક્ષા કરીને પછી આચાય પદવી આપતા હોવાથી વલી તેમની રત્નત્રયીમાં કયાંય આછાશ ન દેખાતી હૈાવાથી તથા અશન-પાનાદ્વિ અને વજ્રપાત્રમાં તદ્દન અમૂર્ચ્છ અને અગૃદ્ધતા હેાવાથી તે મહાપુરૂષોની કાઈપણ કયારે પણ નિંદા કરતુ` નથી. પરંતુ તે મહાપુરૂષોમાં ત્યાગ, જ્ઞાન અને પ્રતિભાની પરાકાષ્ટા જાવાથી શિષ્યવગ પણ ખૂબ વૈરાગ્ય વૃદ્ધિ પામતા રહે છે. આખા ગચ્છને શ્રી જિનેશ્વર પરમાત્મા અને ગણધર ભગવંતા જેવી પૂજ્યબુદ્ધિ સ્થિરભાવ પામેલી છે.
તેએ પ્રાયઃ માટા ફુલના હેાવાથી સૂર્ય જેવા પ્રતાપી, ચન્દ્ર જેવા શાન્ત, મેરૂ જેવા ધીર, સમુદ્ર જેવા ગ‘ભીર જણાવાથી ચક્રવતી આ, વાસુદેવા, બલદેવા, પ્રતિવાસુદેવા, રાજામહારાજાએ અને અોતિ, ક્રોડપતિ શેઠ-શાહુકારા ઉપર
