________________
-- ક રે મિ ભી તે –સૂત્ર
“અહાહા ! શી મેદની !! સહસ્ત્ર કિરણો વચ્ચે-વાદળાંએ અનાવૃત–સૂર્યમંડળ જેવા, વસ્ત્રાલંકાર રહિત શ્રી વર્ધમાનકુમાર આ મેદનીમાં કેવા શોભે છે ! ! !
જુઓ, જુઓ, પંચમુષ્ટિ લોચ પણ સ્વહસ્તે જ કરી નાંખે ! અહાહા !! અરે એ તે હસે છે કે શોકમાં છે? ઉત્સાહમાં છે કે ચિંતામાં ? કાંઈ જણાય છે ? કેવી અપૂર્વ ગંભીરતા ? ! એણે શું ધાર્યું હશે ? આ મહા પુરૂષ જગતમાં કેવો ભાગ ભજવશે ? ખરેખર કંઈ કલ્પી શકાતું જ નથી. ”
અરે ! પણ તમે શા વિચારમાં પડ્યા છો?”
કેમ શું છે? હું તે આ મહાપુરૂષની અગાધતાનું માપ કાઢવા મથું છું.”
અરે શું. “શું છે?” તેઓ કાંઈ બોલવાની તૈયારી કરતા હોય એ ભાસ થાય છે. સાંભળો, બરાબર ધ્યાનથી સાંભળો. જુઓ, આખી મેદની તે શાંત થઈ ગઈ. એ મહા ગંભીર પુરૂષને એકેએક શબ્દ નિઃસંશય ભારે અર્થસૂચક હોવો જોઈએ. માટે બરાબર સાંભળો !! ”
“ હા, બરાબર. અધ ઉઘડી આંખોથી સહેજ ઉંચે જેઈ હાથ જોડી સાંભળે, સાંભળે, તેઓશ્રી કંઈ બોલે છે.”
પર
