________________
રેમિ ભ તે !-સ્ ત્ર
આપણે દરવાજે તા આવીજ પહોંચ્યા. વાહ ! ક્રિશા તે જાણે ખુશ ખુશ થઇ આપણી સામે મ્હાં મલકાવી રહી છે ! આ પ્રાત:કાળના દિવ્યપરિમલવાહી પવન ઝાડાને ધીમે ધીમે ગલગલીયાં કરી આનંદમાં નચાવે છે. સૂર્ય મડળને પણ જાણે આજના દિવસ અહીંજ ગાળવાનું મન થતું હાય તેમ ધીમે ધીમે ચક્રમણ કરી રહ્યું છે ! ! વાહ ! શી કુદરતની પ્રસન્નતા ! ! ! શી નિસગ સુંદરતા ! ! !
અહા ! લેાકેાની ચપળતા તે જીએ ! ઝપાટાબંધ જાય છે, ને આવે છે. જાણે કેટલી બધી તૈયારીઓમાં ગુથાઈ ગયા હૈાય તેમ જણાય છે ! શહેરને તેા શણગારીને જુદુ જ બનાવી દીધું છે ! કે જાણે આ પ્રથમનું ક્ષત્રિયકુંડ જ ન હાય. દેશ દેશાંતરના રાજા મહારાજાએ, ને કુમારેાના રસાલાએથી શહેર ચીકાર ભરાઇ ગયું લાગે છે.
ભાઈ ! આપણે આ દરવાજે થાડીવાર વિસામે લેઇએ.
ભલે, લેઇએ. જો કે વ્હેલા ઉઠી દૂરને ગામડેથી ઉતાવળા ઉતાવળા આવ્યા છીએ; છતાં કેટલા પંથ કાપ્યા, તે જણાયું જ નથી. તાપણુ એસે.
*
*
*
સાંભળે, સાંભળેા, સુરીલાં વાજા અને હર્ષનાદ, “જય જય” શબ્દ સાંભળેા છે કે ?
૪૬
