________________
કરેમિ ભં તે !-સૂત્ર
,
રહો છે? તમારું આ શકરાહુગ્રસ્ત પૂર્ણચંદ્રતુલ્ય મુખમંડળ જોઈ મારાથી હવે રહ્યું જતું નથી. હું રેઈ પડીશ! જે જે, કહું છું કે-મારાથી નહીં રહેવાય! અને જે મારું રુદન શરૂ થશે અને રસ્તા પરના ગર્દભ તથા શ્વાને હસશે, તેમાં પછી મારે વાંક ન ગણશે.”
મહારાજનું મોં જરા મરકયું. આખી સભા હસવા લાગી. એવે એકાએક પ્રતિહારીએ પ્રવેશ કરી
આ તરફ જરા દેવશ્રી! દષ્ટિ દીજીએ !” એમ બેલતાં નીચે જુકી હાથ વતી પ્રણામ કરી
શ્રી વર્ધમાનકુમાર પધારે છે ! ! ” ઓહ વર્ધમાનકુમાર ! ક્યાં છે?”
જી ! દ્વાર નજીક જ આવી પહોંચ્યા છે. જુઓ, ઓ આવે. ” આ સભામાં શાંતિ પથરાઈ, વર્ધમાનકુમારના મુખચંદ્ર તરફ જ આતુર નયનકુમુદ વિકસી રહ્યાં. વર્ધમાનકુમારે આવતાં આવતાં દ્વારમાં પ્રવેશ કર્યો. રાજમાન્ય ભટ્ટ કવિએ પ્રસંગચિત કાવ્ય લલકાર્યું –
શાંત રસ મૂર્તિમાન માનું જોઈ સૌમ્યતા. વીર રસ ભૂતિમાન માનું જોઈ વીરતા.
