________________
પ્ર ગ ટ
મ કા શે
અ ને
તી થ » વ ત ન
સર્વ પ્રાણીઓના કલ્યાણની વિશ્વપ્રેમી ભાવના રૂપી કે તેની ગાઢ છાયામાં હમેશાં આશ્રય લઈ શકે છે. તેમાંથી નિરંતર ટપકતે ઉપદેશ રૂપી અમૃતરસ,
પ્રાણીઓને ગભરાવી નાંખનારા સર્વવ્યાપી કામ-ક્રોધાદિક મહાવિષોના પ્રચાર અટકાવે છે. તમે સર્વ જાણે છે, અને અનુભવો છો, કે
જગત માં કોઈને સુખ નથી,
સર્વત્ર જાણે દુઃખ જ વ્યાપી રહ્યું છે, ગ: શેક: જન્મ: જરાઃ શ્વેશ: આસક્તિ: ભૂખ: તરસ
સંગ: વિયેગ: અને આખરે મરણ એટલે * કાળના વિકાળ જડબામાં અશરણ પ્રાણુને હતાશ કે
થઈ પ્રવેશ કરવો પડે છે, કેમ જાણે બધા જીવાત્માઓ પિજરમાં પુરાયા હોય,
કેમ જાણે જાળમાં સપડાયા હોય, અને એવી અનેક યાતનાઓ એકલા અશરણ ભાવે અનુભતા હોય છે, છે એ બધું તમે જાણે છે, અને અનુભવે છે; *
એ જાળની, એ પિંજરની મેહક ખુબી તે એવી છે, કેતેમાં રહ્યા રહ્યા જીવાત્માઓ સુખ માને છે, આનંદ માને છે, કદાચ કઈ દુખ તરીકે સમજાવે છે તેને
હસી કાઢનારા યે પડ્યા છે. હું ખાત્રીપૂવર્વક કહું છું, હું ભાર મૂકીને કહું છું કે – એ જાળને તેડી નાંખવાને, એ પિંજરને છિન્નભિન્ન કરવાને
