________________
કરે મિ ભં તે !-સૂત્ર
અરે ભગવતે ચીસ પાડી. હું બસ. સળીયા નીકળી પડ્યા ! ”
“અહાહા મિત્ર ખરક ! કેટલી વેદના ? કેવી કારમી ભયંકર ચીસ ! જાણે વિશ્વ બધું બહેરૂ થઈ ગયું ! ચતરફ ભય ને વેદના વ્યાપી ગયાં છે. જુઓ તે, પક્ષિઓ સ્થિર થઈ ગયાં છે. જાણે હમણાં જ સદન કરશે! વૃક્ષરાજી જાણે પડુ પડુ થઈ રહી જણાય છે ! પર્વતે જાણે ભયથી થરથરી ગયા ! આપણા કાળજામાંથી યે “ હાય” ની ચીસ નીકળી ગઈ ! આ જંગલ આખું મહા ભૈરવ બની ગયું છે. ”
આવા ધીર અને સહનશીળ મહાત્મા પુરુષે ચીસ પા, ત્યારે એ વેદના કેટલી તીવ્ર હશે ?”
મિત્ર ! ઔષધ લગાવે, ઔષધ.”
“અરે! કયારની યે સંરહણ ઔષધિ લગાવી દીધી છે. હવે તે વેદના ગઈ જ સમજે.”
“ ધન્ય ! મિત્ર ! ધન્ય !” “ભગવંત ધ્યાનમાં લીન થઈ ગયા. ચાલ આપણે
મિત્ર ! સારું થયું, કે ભગવંત પારણા માટે પધાર્યા તે જ વખતે આપ મારે ઘેર હાજર હતા. જે આપની હાજરી ન હોત, તે શું થતું ? ખરેખર બધું અજાણમાં જ જાતે. ”
૧૧૬
