________________
કરેમિ ભંતે !-સૂત્ર
તમારી આ મહા-વીરતાને. ”
બસ રહો, આપણે અહીં જ સ્થિર રહે ને ચાલે, સામેના શિલાપટ પર બેસી જઈએ. ત્યાં બેઠાં બેઠાં જ સઘળું નિહાળીએ-આજની દિનચર્યા, અને જે કંઈ થાય તે બધું. સર્વથા તટસ્થ ભાવે જ બધું જોયા કરીયે ”
બરાબર છે, એ સંકલ્પ બરાબર છે. ”
અહો ! સૂર્યદેવ ક્યારના યે ઉદય પામી ચૂક્યા છે. ત્યારે તે હવે ઘેર જાઉં. ગાયે દેહવાને વખત થવા આવ્યો છે. પરંતુ આ બળદ કેને ભળાવવા ..............?
હાં, એ...પેલા તપસ્વી મુનિ ઉભા..... એને જ ભળાવું. એ.....! તપસ્વી મહાત્મા ....! ઘેર જાઉં છું...ગાયે હી હમણાં જ પાછો આવ્યો સમજજે. એજરા મારા બળદની ભાળ રાખજે ક્યાંય ચાલ્યા ન જાય, કેઈ લેઈ ન જાય. એ જાઉં છું. જે જે હો....”
*.
ગેવાળ તે ભગવંતને ભળાવીને ગયે, પણ આ બળદો કઈ તરફ ચાલ્યા જાય છે? અરે! એ તે ચરતાફરતા દૂર નિકળી ગયા. જરૂર ક્યાંક ચાલ્યા ગયા. ”
૧૦૬
