________________
કરે મિ ભં તે !-સૂત્ર
લોકે જમી પરવાર્યા પછી જ આહાર લેવા જવાને વખત રાખતા હતા, તેથી ટાઢે, લખો અને કાઢી નાખવા લાયક રાક જ ઘણી વખત મેળવતા હતા. છતાં કોઈ વખત સારે ખેરાક પણ મળી જતો હતો. કોઈ ભયંકર જંગલમાં રખડીરવડી થાકી ગયેલો ઘણા દિવસેને ભૂખે મરણને કાંઠે પહોંચેલો મુસાફર જેમ પ્રાણવૃત્તિ ધારણ કરવા માટે જ જે મળ્યું તે ખાઈ લે, તેમજ, માત્ર સામાયિકમાં સ્થિરતા ખાતર જ તેઓ આહાર કરતા હતા. પાણી પણ પ્રાશુક જ વાપરતા હતા, ને કઈ વખત તે મહિના મહિનાઓ સુધી પાણી વિના જ ચલાવી લેતા હતા. કેઈ પણ જાતના પાત્રને ઉપયોગ કર્યા વિના જ બને હથેળીઓ મેળવીને-કરપાત્રી થઈ તેમાંજ આહાર કરી લેતા હતા. - લુખા ચેખા, (?) અને અડદના બાકળા વિગેરે રૂક્ષ ખેરાક વડે પણ ઘણી વખત નિર્વાહ કરતા હતા. એક વખત તે લાગલાવટ આઠ મહિના સુધી એ ત્રણ ચિજેના રાકથી જ ચલાવ્યું હતું.
કેને અપ્રીતિ થાય તેવું કદી વર્તન કરતા જ નહીં. તેમ જ કદી કોઈની ખુશામત પણ કરતા નહીં. હિંસા થાય તેવી પ્રવૃત્તિ કરતા જ નહીં, તેમ જ પ્રમાદ, આળસ, ગફલત, કે બેભાનપણામાં એક પણ ક્ષણ ગુમાવતા નહીં; અને કદાચ કઈ પણ જાતની ખલનાને સંભવ જણાય તે જ, અને તુર્ત જ તેનું પ્રતિકમણ કરી આત્મજાગૃતિની
