________________
કુ રે ભિ ભં તે !-સ્ ત્ર
“ સ સંગ છેડી કરી, મુંડ થઈ, અણુગાર થઈ, જ્યારે એ ભવ્યકાય મનસ્વી મહાપુરુષે જ્ઞાત ખંડમાંથી વિહાર કર્યો, ત્યારે જેમ સૂર્ય જગતમાંથી કરણાને ખેંચી લેતા હતા, તેમ અમને તમારા ચિત્તમાંથી તેમણે ખેંચી લીધા હતા. સ્થિર સમુદ્રમાં જેમ શઢવાળું વહાણુ નિષ્ત્રકપણે અસ્ખલિત ગતિ કરતું કરતું દૂર દૂર વહી જાય, તેમ જાનુ સુધી હાથ લંબાવી, યુગ પર્યંત દષ્ટિ સ્થાપી, આગળ, પાછળ, ઉંચે નીચે કે બાજુએ જોયા વિના ભૂતળ પર અસ્ખલિતપણે એ દૂર દૂર વધે જતા હતા. અને અમે પણ ખેંચાતાં હોઈએ, તેમ તેની પાછળ વહ્યે જતા હતા.
એક શહેર કે ગામથી બીજે શહેર કે ગામ તરફ જનારા એ કઇ મુસાફરી ન્હોતા કે–જેથી કરીને પ્રસિદ્ધ રાજમા કે પાદમા દ્વારા જ વિહાર કરે! પરંતુ વિમા કે ઉન્માર્ગોને પણ તેએ પાતાના માર્ગ બનાવતા હતા. નદીનાળાં, ખાડા–ટેકરા, બુઢ્ઢા મેદાન કે ગીચ જંગલ, પર્વતના શિખરા કે ખીણા, વસતિવાળે! કે ઉઝાડ પ્રદેશ, ખડેરા કે મહેલા, શહેર કે ગામડાં : એસ જળસ્થળ પ્રદેશામાં સમાન ભાવે તે વિહાર કરતા હતા. અર્થાત્ તે તે પ્રદેશે સાથે કાઇ પણ જાતના અગત ઉદ્દેશ તેમને સંકળાયેલા રહેતા જ નહીં. આમ નિરીહ ભાવે વિહાર કરતાં સેકડા ગામડાઓ અને સખ્યાતીત શહેરા કે કસ્બાઓમાં તે આજ સુધીમાં વિહાર કરી ચૂક્યા છે.
૯૦
